Η κατάσταση στην Εθνική ομάδα είναι τεταμένη και αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι ένα μούδιασμα μετά την αποχώρηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον ντόρο που δημιουργήθηκε.
ΕΟΚ, Μίσσας, παίκτες, αλλά και κόσμος αντιμετωπίζουν μία δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων τους σε σχέση με τα νέα δεδομένα. Αυτό φάνηκε και στο πρώτο ματς του τουρνουά Ακρόπολις κόντρα στην Γεωργία. Δεν είναι η ήττα που αναδεικνύει το πρόβλημα που υπάρχει στην ομάδα, αλλά συμπεριφορές, φάτσες και ένα άβολο που κάνει… μπαμ. Ωστόσο, φαίνεται πως υπάρχει μία πιθανότητα η απουσία αυτή να βγει σε… καλό.
Κανείς δε μπορεί να παραμερίσει πως πρόκειται για μία άκρως μεταβατική περίοδο. Ο Μίσσας μόλις πριν λίγο καιρό ανέλαβε την ομάδα. Μόλις πριν λίγες μέρες έμαθε πως δε θα έχει το Γιάννη στο Eurobasket. Η εμπειρία της ομάδας περιορίζεται στους Μπουρούση, Πρίντεζη και Καλάθη, με τη γενιά των 90άρηδων να ακολουθεί και παίκτες όπως οι Παπαγιάννης, Μήτογλου, Θανάσης Αντετοκούνμπο, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Ιωάννης Παπαπέτρου και Δημήτρης Αγραβάνης να παίρνουν τις πρώτες τους παραστάσεις από τέτοια τουρνουά. Ο πήχης τέθηκε από όλους ψηλά. Η 4άδα είναι αυτοσκοπός, το μετάλλιο στόχος που αν δεν επιτευχθεί θα μιλάμε για αποτυχία. Όλα αυτά προτού… ξυρίσουν το γαμπρό.
Όπου γαμπρός, βάλτε Γιάννης. Ένα νέο στοιχείο που θα έπρεπε να δούμε μέσα σε τόσο μικρό διάστημα και πραγματικά φαίνεται πως ο Μίσσας προσπαθεί να βάλει στο DNA της ομάδας είναι το… τρέξιμο. Ο Έλληνας coach έχοντας τον Αντετοκούνμπο στη φαρέτρα του, γνώριζε καλά πως ήταν επιτακτική ανάγκη να αλλάξει τον συνηθισμένο τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και να δώσει έμφαση στην ταχύτητα και στο παιχνίδι ειδικών καταστάσεων, καθώς εκεί στηρίζεται το παιχνίδι του super star της ομάδας. Ο Γιάννης μπορεί να μην ταξιδέψει με την ομάδα, αλλά αυτό το στυλ παιχνιδιού, όπως φάνηκε και χτες (23/8) στο παιχνίδι με τη Γεωργία σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού έχει παραμείνει. Κάπου εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα. Πλέον με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, η ομάδα έχει δύο δρόμους και πρέπει να επιλέξει. Ο ένας είναι η μπάλα στους Καλάθη, Σλούκα, Παππά, Παπανικολάου και παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο με… σπασμένα τα φρένα. Ο άλλος είναι το γνωστό σε όλους τους Έλληνες εδώ και χρόνια, σετ παιχνίδι, με συνεργασίες, μυαλό, pick n roll και διάβασμα του αντιπάλου, με στόχευση να τελειώνουν όλες οι φάσεις από το ζωγραφιστό. Ποιος από τους δύο θα δώσει τις νίκες και θα ταιριάξει στο υπάρχον υλικό;
Η απόφαση είναι καθαρά του Μίσσα και φυσικά θα γίνει σεβαστή από όλους. Ωστόσο, γνώμη μου είναι, πως η απουσία του Γιάννη, δίνει στην ομάδα την μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει σε έναν τρόπο παιχνιδιού που είναι στο DNA της εδώ και τουλάχιστον μία 20ετία. Το σκεπτόμενο μπάσκετ, των συνεργασιών κοντού-ψηλού είναι αυτό που κατέχουν καλά οι παίκτες της Εθνικής και με αυτό μπορούν να φτάσουν μακριά. Ακόμα, ίσως υπάρξει μεγαλύτερο δέσιμο μεταξύ των παικτών ελλείψει του one man show που θα πρόσεφερε ο Γιάννης. Μοναδική παραφωνία η αδυναμία που φαίνεται να υπάρχει στη ρακέτα με τους Παπαγιάννη, Μπουρούση, Μπόγρη να μην δείχνουν ακόμα έτοιμοι. Ο χρόνος θα δείξει και ο coach θα αποφασίσει. Αλλά φαίνεται πως από μία τεράστια απώλεια, μπορεί να βγει κάτι καλό.
Ίδωμεν…