Μακάβριους καιρούς βιώνουμε… Το υποδηλώνει και ο τίτλος άλλωστε… Σε άλλες εποχές ο όρος «κορωνοϊός» θα οδηγούσε σε έναν λεκτικό συνειρμό τύπου «μνήμη».

Αντ’ αυτού οδηγεί επαγωγικά σε έναν λεκτικό συνειρμό τύπου «μνήμα». Και που ‘σαι ακόμα. Οσονούπω να δεις, που θα μετατραπεί και σε συνώνυμο άλλων… ευχάριστων λέξεων τύπου «επιτάφιος», «νεκροπομπή», «κηδεία», «ταφή» και δε συμμαζεύεται.

Ζωή σε λόγου μας, σα να λέμε ένα πράγμα. Αν και αμφιβάλλω αν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού νιώθει πως ζει τη συγκεκριμένη περίοδο. Μάλλον φυτοζωεί. Ή βρίσκεται σε μια κατάσταση νεκροφάνειας, εν πάση περιπτώσει.

Sorry, ξέρω πως σου έκανα την καρδιά περιβόλι, αλλά γι’ αυτό ας όψονται οι επικήδειοι επιχειρηματικών κολοσσών που διαβάζω το τελευταίο διάστημα. «How the mighty have fallen», είναι η έκφραση που χρησιμοποιούν σε τέτοιες περιπτώσεις τα Αμερικανάκια. Ελληνιστί «πώς ξέπεσαν οι ισχυροί». Ή σε κάργα λαϊκή απόδοση με στίχους από τραγούδι τροβαδούρου της νύχτας «εγώ που ήμουνα θεός, θα φύγω τώρα σαν τρελός».

Εκτός και αν μας τρελάνουν εμάς πρώτα. Όχι οι τροβαδούροι, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί. Οι οποίοι παρεμπιπτόντως κινούνται στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά τους στο ίδιο ακριβώς μακάβριο κλίμα που επισημάναμε και πιο πάνω. Χρησιμοποιούν τη λέξη «θάνατος» περισσότερο απ’ όσο χρησιμοποιούσαν μέχρι πρότινος τη λέξη «εγώ». Και για το εξιδανικευμένο ΕΓΩ τους, αυτό λέει πάρα πολλά.

 Όμως είπαμε: μακάβριους καιρούς βιώνουμε. Και το ακούς παντού αυτό. Στις ειδήσεις, στις καφετέριες, στους δρόμους. Από τον περιπτερά της γειτονιάς σου, μέχρι τον ταξιτζή που έχει μάθει τους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας καλύτερα απ’ ό,τι εσύ τον διάλογο της πασίγνωστης διαφημιστικής καντίνας. «Ομορφάντρα μουουου, δεν πειράζει», που θα έλεγε και μια ψυχή. Άσε που εσχάτως έπεσε και ιδέα για θεατρική παρωδία γνωστού τηλεοπτικού hit των 90s, που θα τιτλοφορηθεί ως «και οι πεθαμένοι έχουν ψυχή».

Όσο για την πηγή της σύλληψης, μπορείς να τη φανταστείς: οι εγχώριοι νεκροθάφτες. Είχαν φτάσει στην απόγνωση τόσα χρόνια οι καψεροί. Τους ρωτούσες πώς είναι και σου απαντούσαν «χάλια, δεν υπάρχει καθόλου δουλειά τελευταία». Κι άντε συ να καταλήξεις ποια είναι η σωστή αντίδραση εκεί. Του σκας μια φιλική χειρονομία στον ώμο ή μια κουτουλιά στο δόξα πατρί; Ναι, ξέρω, το δεύτερο θα έκανες. Γι’ αυτό και αποφάσισαν οι «άλλοι» να τους βγάλουν απ’ τη δύσκολη θέση. Όπου «άλλοι», μπορείς να σχηματίσεις εικόνα κοστουμαρισμένους Χατζηαβάτηδες στην Ευρώπη που το παίζουνε σουλτάνοι στα εγχώρια. Γι’ αυτό μας το πάσαραν το μνημόνιο ντε.

Για να ξεφύγουν απ’ την κατάθλιψη οι νεκροθάφτες. Και ομολογουμένως πέτυχε το εγχείρημα. Κάνουν χρυσές δουλειές τελευταία. Οι μεγαλύτερες ηλικίες φεύγουν μια ώρα αρχύτερα όχι μόνο λόγω κορωνοϊού, αλλά και επειδή εδώ και πολλά (μνημιονιακά) χρόνια αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα της σπιτικής θέρμανσης και ψοφάνε κυριολεκτικά απ’ το κρύο, οι μικρότερες επειδή αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα της σεξουαλικής θέρμανσης (λέγε με και γκόμενα) και ψοφάνε αυτοκτονικά. Και μέσα σε όλα αυτά, το «κοράκι» σου θυμίζει τον αντίστοιχο χαρακτήρα του Λούκι Λουκ που έπαιρνε μέτρα στους πιστολάδες, προτού ακόμα εκείνοι «παρκάρουν» το άλογο τους έξω απ’ το σαλούν.

Όμως τί να το κάνεις, απ’ τη στιγμή που εκεί βαδίζουμε. Άγρια Δύση μας προορίζουν να γίνουμε και να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Σου λέει «αφού αυτοί έτσι κι αλλιώς τρώγονται με τα ρούχα τους, ας τους δώσουμε και μια αφορμή να φαγωθούν μεταξύ τους». Και κάπως έτσι εγένετο Covid-19. Σα συμπαντική συνωμοσία. Ή κοινωνική συνωμοσιολογία, αναλόγως τη σκοπιά απ’ την οποία το τσεκάρει καθείς από μας. Λίγοι υπογράφουν, πολλοί μας «γράφουν» και οι περισσότεροι «ξεγράφονται». Σαν τους θανατοποινίτες που γνωρίζουν πως είναι αθώοι, πλην όμως αδυνατούν να κάνουν κάτι για ν’ αλλάξουν τη μοίρα τους και γι’ αυτό προσδοκούν καρτερικά πως θα λάμψει η αλήθεια και η δικαιοσύνη.

Βέβαια εδώ την αλήθεια την ξέρουμε, θα μου πεις. Η δικαιοσύνη είναι που μας καίει. Ποιοι θα την εφαρμόσουν; Οι ίδιοι στους εαυτούς τους; Εδώ δε λογοδοτούν σε εμάς για τα εγκλήματά τους, σιγά μη λογοδοτήσουν στη συνείδησή τους. Όχι βέβαια ότι έχουν κιόλας.

Αλλά μη λέμε πάλι τα ίδια. Άλλωστε ξεφύγαμε απ’ το θέμα. Όπου θέμα, εννοούμε την πανδημία Covid-19. Αυτό είναι που μας καίει αυτήν την περίοδο. Όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Μην αποπροσανατολίζεσαι απ’ το γεγονός πως δε βλέπεις πυροσβέστες τριγύρω σου. Θα τους δεις μια και καλή πάνω από τις στάχτες της χώρας σου. Το μόνο καλό είναι ότι έτσι τουλάχιστον γυρίζουμε τρόπον τινά στις ρίζες μας όσον αφορά το τέλος μας: θα καιγόμαστε, αντί να ενταφιαζόμαστε. Μακάβριους καιρούς βιώνουμε…

Σχετικά άρθρα