Ήταν 9 Σεπτεμβρίου του 2012 όταν στο «Σαλούν», έδρα του Παπάγου, ο χρόνος σταμάτησε. Τρεις γενιές καλαθοσφαιριστών βρέθηκαν αντιμέτωπες στο ίδιο παρκέ για να τιμήσουν τη μνήμη του Αλφόνσο Φορντ, ο χαμός του οποίου 8 χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004, από λευχαιμία σε ηλικία 33 ετών, είχε βυθίσει σε θλίψη την παγκόσμια μπασκετική κοινότητα.
Υφαντής, Λιμνιάτης, Σιγάλας, Αλβέρτης, Μπουντούρης, Ρεντζιάς, Κακιούζης, Γαλακτερός, Ποδαράς, Κικίλιας και άλλοι πολλοί. Όλοι φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 9, αριθμό με τον οποίο αγωνιζόταν ο Φορντ στον Παπάγου. Λίγο νωρίτερα, η διοίκηση του Παπάγου την είχε αποσύρει.
Τα μπασκετικά του χαρίσματα ήταν αμέτρητα. Γρήγορος, δυνατός, διεισδυτικός και εξαιρετικός σκόρερ. Αυτό που τον έκανε, όμως, να αγαπηθεί όσο λίγοι ήταν το ήθος του, το μόνιμο χαμόγελο του, καθώς και το πάθος με το οποίο αγωνιζόταν, δίνοντας πάντα το 100% των δυνατοτήτων του, ακόμα και όταν η ασθένειά του ήταν σε προχωρημένο στάδιο.
Τα δύσκολα χρόνια του ΝΒΑ
Ο ύψους 1.93 Φορντ γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1971, στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι. Τα πρώτα του μπασκετικά βήματα τα έκανε στα εφηβικά του χρόνια, αγωνιζόμενος για το λύκειο του, το Αμάντα Έλζι. Το μεγάλο ξεπέταγμα του Αλφόνσο ήρθε μερικά χρόνια μετά, ως σπουδαστής του Κολλεγίου του Μισισίπι Βάλεϊ Στέιτ, στο NCAA.
Στην πρώτη του κιόλας σεζόν, το 1989-90, βάζει 29,9 πόντους ανά παιχνίδι, χτίζοντας σιγά σιγά το ονομά του. Την αμέσως επόμενη χρονιά σκοράρει 32,9 ανά αγώνα, ενώ τελειώνει την τετραετία με σύνολο 3.165 πόντων. Ταυτόχρονα περνάει στο πάνθεον του NCAA, αφού γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της λίγκας που έχει μέσο όρο 25 πόντους ανά αγώνα για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια.
Το 1993 επιλέγεται στο νούμερο 32 του ντραφτ από τους Philadelphia 76ers και την ίδια σεζόν (1993-94) αγωνίζεται με την Tri-City Chinook στο CBA και με τους Seattle SuperSonics στο NBA. Με τους μεν πρώτους πετυχαίνει 22,8 πόντους ανά αγώνα, ενώ με τους δεύτερους αγωνίζεται μόνο σε 6 αγώνες με μέσο όρο 2.7 πόντους. Τη σεζόν 1994-95 συνεχίζει να εντυπωσιάζει στο CBA με την Tri-City Chinook (24 πόντους ανά παιχνίδι), όμως και πάλι αποτυγχάνει να στεριώσει στο NBA, αφού με τους Philadelphia 76ers παίζει σε μόλις 5 αγώνες με 3,8 πόντους μέσο όρο.
Η καταξίωση και η ασθένεια
Μη βλέποντας προκοπή στο μαγικό κόσμο του NBA αποφασίζει το καλοκαίρι του 1995 να διασχίσει τον Ατλαντικό για χάρη της Ισπανικής Ουέσκα. Ο Αλφόνσο αναγεννάται. Βάζει 25,1 πόντους ανά παιχνίδι, όμως η Ουέσκα δεν καταφέρνει να σώσει την κατηγορία και ο Φορντ ματακομίζει στη χώρα μας.
Στα ελληνικά παρκέ ο Φορντ έμελλε να καταξιωθεί, να διαπρέψει και να αγαπηθεί όσο λίγοι παίκτες. Πρώτος προορισμός του Αμερικάνου σούτινγκ γκαρντ ήταν ο Παπάγος του Κώστα Μίσσα. Ο Αλφόνσο σκοράρει 24,6 μέσο όρο, ανακηρύσσεται πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και οδηγεί την ομάδα του Παπάγου στην κατάκτηση της 7ης θέσης (καλύτερη θέση στην ιστορία του συλλόγου) και στην έξοδο στο Κόρατς.
Η επόμενη χρονιά (1997-98) είναι μαρτυρική για τον Αλφόνσο. Οι γιατροί διέγνωσαν λευχαιμία και η θεραπεία θα διαρκούσε έναν ολόκληρο χρόνο. Η διοίκηση του Παπάγου αποφασίζει να λύσει το συμβόλαιο με τον παίκτη και ο Αλφόνσο βρίσκεται πολύ κοντά στο να τερματίσει την καριέρα του. Η αγάπη του όμως για το μπάσκετ και το πείσμα του να αποδείξει ότι δεν τελείωσε. Επιστρέφει ξανά στην αγωνιστική δράση την περίοδο 1998-99 με τη φανέλα του Σπόρτιγκ. Ο Αλφόνσο πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις (22.3 πόντους ανά αγώνα) και η ομάδα των Πατησίων τερματίζει στην 11η, με τον ίδιο να αποδεικνύει πόσο μαχητής είναι.
Το Περιστέρι καταφέρνει να αποσπάσει την υπογραφή του για τη διετία 1999-01. Η ομάδα των δυτικών προαστίων δίνει τη δυνατότητα στον Φορντ να αγωνιστεί για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (Κόρατς). Ο Αμερικάνος σκοράρει 20,7 πόντους μέσο όρο και το Περιστέρι φτάνει στο TOP-16 της διοργάνωσης, ενώ, στο ελληνικό πρωτάθλημα πετυχαίνει κάτι παραπάνω από 22 πόντους ανά παιχνίδι και η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη κατακτά την 5η θέση.
Στη δεύτερη χρονιά του στο Περιστέρι ήταν απολαυστικός, κάνοντας την πιο μεστή χρονιά στην καριέρα του. Στο ελληνικό πρωτάθλημα οι μέσο όρο 23,7 πόντοι ανά παιχνίδι φέρνουν τους Περιστεριώτες στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα και τον ίδιο MVP της διοργάνωσης, ενώ, στο ULEB βάζει 26 πόντους μέσο όρο, με highlight τους 41 που πετυχαίνει στο TOP-16 με αντίπαλο την Ταού Κεράμικα. Το Περιστέρι, ωστόσο, δεν καταφέρνει να προκριθεί, όμως ο Φορντ επιλέγεται στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης και κατακτά και τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ της χρονιάς.
Ο Αλφόνσο εξαργυρώνει τις εκπληκτικές χρονιές του με συμβόλαιο 1 εκατομμυρίου δολαρίων από τον Ολυμπιακό το 2001. Η ξηρασία των ερυθρόλευκων (είχαν να πάρουν τίτλο από το 1997) τελειώνει με τον ερχομό του Φορντ. Αφού αρχικά πετυχαίνει 20 πόντους εναντίον του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό, εν συνεχεία σκοράρει 24 πόντους στον τελικό, με αντίπαλο το Μαρούσι, βοηθώντας το σύλλογο να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός φτάνει μέχρι τους 16 της Ευρωλίγκας και η παρουσία του ήταν καταλυτική αφού οι 24,8 πόντοι μέσο όρο που πετυχαίνει τον καθιστούν πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης. Οι Πειραιώτες έφτασαν κοντά και στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, όμως ο τραυματισμός του Φορντ τους στερεί το πολυτιμότερο όπλο τους και το πρωτάθλημα καταλήγει στη ΑΕΚ.
Η αποψίλωση του ρόστερ των «ερυθρολεύκων» με μαζικές αποχωρήσεις το καλοκαίρι του 2002 αναγκάζει τον Αλφόνσο Φορντ να μετακομίσει στην γειτονική Ιταλία. Η Σιένα τον κάνει δικό της και δρέπει τους καρπούς της επένδυσής της από τον πρώτο κιόλας χρόνο. Ο Φορντ την παίρνει από το χέρι και με μέσο όρο 17,9 πόνους ανά παιχνίδι την οδηγεί στο Final Four της Ευρωλίγκας, ενώ επιλέγεται για ακόμη μία φορά στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας. Στο πρωτάθλημα οι Ιταλοί κινήθηκαν σε ρηχά νερά αφού τερμάτισαν τέταρτοι με τον Φορντ να έχει 19,1 πόντους μέσο όρο.
Η ασθένειά του βρισκόταν πλέον σε προχωρημένο στάδιο και η Σιένα αποφεύγει να συνεχίσει τη συνεργασία της μαζί του. Παρά την κρίσιμη κατάστασή του, η Σκαβολίνι του προσφέρει μπασκετική στέγη και δεν το μετανιώνει. Βρισκόταν ένα βήμα πριν από το θάνατο και όμως ο πεισματάρης Αλφόνσο συνέχιζε να ανταπεξέρχεται σε υψηλό επίπεδο. Η Σκαβολίνι κατακτά την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα, ενώ στο κύπελλο φτάνει στον τελικό όπου γνωρίζει την ήττα από την Τρεβίζο. Ωστόσο, ο Φορντ τελειώνει τη σεζόν με μέσο όρο 22,2 πόντους.
Το χαμόγελο σβήνει…
Η Σκαβολίνι του ανανεώνει το συμβόλαιο για δύο ακόμη χρόνια το καλοκαίρι του 2004, όμως ο μεγάλος σκόρερ ζητάει συγνώμη από τον Ιταλικό σύλλογο επειδή δεν μπορούσε να τιμήσει το συμβόλαιο, ανακοινώνει ότι πάσχει από λευχαιμία και στις 4 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους αφήνει την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Μέμφις. Το μπάσκετ χάνει έναν σπάνιο άνθρωπό και έναν εξαιρετικό αθλητή. Η Ευρωλίγκα ονομάζει προς τιμήν του το βραβείο του πρώτου σκόρερ ως «Βραβείο Αλφόνσο Φορντ».
TRIVIA
• Ο πρώτος που κατέκτησε το «Βραβείο Αλφόνσο Φορντ» ήταν ο Τσαρλς Σμιθ, ο παίκτης που τον αντικατέστησε στη Σκαβολίνι.
• Ήταν παντρεμένος με την Πάολα, με την οποία είχε 3 παιδιά, 2 γιους και μία κόρη.
• Αξέχαστη έμεινε η ατάκα του όταν έμαθε ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Παπαλουκά…«Τι πήραμε τον Παπαλούκου!».
• Χαρακτηριστική στιγμή στο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό ήταν όταν στον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος με αντίπαλο την ΑΕΚ παρακαλούσε τον Σούμποτιτς να μπει να αγωνιστεί παρότι ήταν τραυματίας.
• Έπαιξε δύο φορές στο All – Star Game του CBA (1994, 1995).
• Έπαιξε τρεις φορές στο Ελληνικό All – Star Game (1996, 2000, 2002).
• Αναδείχθηκε 4 φορές Πρώτος Σκόρερ του Ελληνικού Πρωταθλήματος (1997, 1999, 2000, 2001).
• Επιλέχθηκε ως μέλος της καλύτερης πεντάδας στην Ευρωλίγκα δύο φορές (2001, 2003).
• Αναδείχθηκε δύο φορές Πρώτος Σκόρερ στην Ευρωλίγκα (2001, 2002).
• Ανακηρύχθηκε ΜVP του Ελληνικού Πρωταθλήματος το 2001.
• Το 2002 ήταν μέλος της Δεύτερης Καλύτερης Πεντάδας στην Ευρωλίγκα.
• Ανακηρύχθηκε MVP του Κυπέλλου Ελλάδος το 2002.