Η πόλη των Ιωαννίνων μπορεί να καυχιέται ότι ένα «δικό» της παιδί γράφει ιστορία στον ιδιαίτερα «ευαίσθητο» τομέα των ακαδημιών και συγκεκριμένα στην καλαθοσφαίριση.

Ο Νίκος Ντούγιας και η ακαδημία του (Ntougias Basketball Academy) ξεχωρίζουν για την ποιοτική δουλειά που γίνεται εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια πάνω στο μέλλον όχι μόνο του μπάσκετ αλλά όλης της χώρας, δηλαδή στα παιδιά, αγόρια και κορίτσια ηλικίας από πέντε ετών και άνω.

Η ακαδημία Ντούγιας δραστηριοποιείται στον αθλητικό τομέα με σκοπό, όπως επισημαίνεται στην επίσημη ιστοσελίδα της «τη μεταφορά γνώσης και εμπειρίας, τόσο στο επίπεδο της άθλησης όσο και στο επίπεδο των αξιών που κουβαλάει μαζί του το άθλημα».

Συναντήσαμε τον Νίκο Ντούγια στους εντυπωσιακούς χώρους του The Lake Hotel (Αχέροντος 4, τηλ.: 2651024100) στα Ιωάννινα για μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

Οι ακαδημίες Ντούγια έχουν συμπληρώσει 10 χρόνια ζωής στα Ιωάννινα. Τι είναι αυτό που έχετε εσείς και κάνει τη διαφορά;

Όπως είπες, πράγματι, συμπληρώνουμε φέτος 10 χρόνια λειτουργίας στα Ιωάννινα, την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Μετά από μια επαγγελματική καριέρα στα παρκέ και γνωρίζοντας ότι η σωστή στιγμή στο να γαλουχήσεις με τις σωστές αξίες και το πνεύμα μαχητή τους αθλητές είναι οι μικρές ηλικίες πήρα την απόφαση να ακολουθήσω το όνειρό μου, δηλαδή να δημιουργήσω μια ακαδημία μπάσκετ.

Οι ακαδημίες μπάσκετ “Ντούγιας” δεν είναι, όμως, μια ακόμη ακαδημία μπάσκετ. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γαλουχήσουμε τους αθλητές μας με τις βασικές αξίες του αθλητισμού, να διαμορφώσουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες ανθρώπων με βάση την παιδεία και τον σεβασμό. Για αυτό, όπως θα έχεις παρατηρήσει, δεν περιοριζόμαστε μόνο στα αμιγώς μπασκετικά δρώμενα, αλλά έχομε μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση των αθλητών και των γονιών τους.

Μας ενδιαφέρει πρωτίστως να βγάλουμε παιδιά που θα αγαπούν τον αθλητισμό, θα είναι σωστοί χαρακτήρες και θα μείνουν στο μπάσκετ και στον αθλητισμό για όλη τους τη ζωή. Τώρα, αν μέσα σε αυτά τα παιδιά υπάρξουν και ταλέντα που μπορούν να προωθηθούν και να παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ, ε τότε αυτό είναι ευχής έργον και είμαστε παρόντες για να τους βοηθήσουμε με κάθε τρόπο. Έχουμε τις γνωριμίες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. για να προωθήσουμε σωστά ένα ταλέντο.

Ένα από τα ταλέντα αυτά είναι και ο Λευτέρης Μαντζούκας…

Ο Λευτέρης, πραγματικά, συνδυάζει όλα όσα πρεσβεύουμε ως ακαδημία. Ένα εξαιρετικό παιδί με υπέροχους γονείς που το λατρεύουν και το στηρίζουν στο 1000%, με παιδεία, σεβασμό και όνειρα, που δουλεύει διαρκώς, εξελίσσεται και βλέπετε πού είναι, αλλά και που μπορεί να φθάσει. Είμαι περήφανος όχι μόνο για τον παίκτη Μαντζούκα, αλλά για τον αθλητή-άνθρωπο που γαλουχήσαμε. Και το ξέρει ότι είμαι και θα είμαι δίπλα του σε ο, τι και αν κάνει.

Υπάρχουν άλλοι Μαντζούκες στην Ntougias Basketball Academy;

Κοίτα, παίκτες σαν το Λευτέρη δεν περνούν από τα χέρια σου κάθε μέρα. Έχουμε όμως το know-how να δούμε το ταλέντο και να το μετουσιώσουμε σε έναν παίκτη έτοιμο να ξεκινήσει επαγγελματική καριέρα. Ευτυχώς, ναι αυτή τη στιγμή έχουμε ταλεντάκια στις ακαδημίες μας!

Αλήθεια, πώς ξεχωρίζεις ένα ταλέντο;

Πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε παιδί είναι ταλέντο. Κάθε παιδί έχει κάτι να δώσει στο μπάσκετ, αρκεί να το βρει. Εμείς είμαστε αρμόδιοι να το βρούμε και να το εξελίξουμε. Όπως σου είπα, παίκτες σαν το Λευτέρη περνούν από τα χέρια σου πιο σπάνια, αλλά είμαστε στην ευτυχή θέση να έχουμε διαχειριστεί ταλέντα αρκετά.

Ένα ταλέντο το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή που θα πιάσει τη μπάλα και θα αντιληφθείς εάν μπορεί να εξελιχθεί σε παίκτη, όταν το δεις για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα στο γήπεδο.

Επίσης, καταλαβαίνεις εαν θα κάνει καριέρα και τι καριέρα θα κάνει από το εάν έχει θέληση και υπομονή να προσπαθεί. Για αυτό δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Αν δεν δουλέψεις, δεν καταφέρνεις τίποτε. Σλόγκαν της Ntougias Basketball Academy είναι το “Δούλεψε για να πετύχεις τα όνειρά σου” και πραγματικά αυτό το πιστεύω ακράδαντα.
Ό, τι ταλέντο και αν είσαι, αν δεν δουλέψεις θα μείνεις για πάντα ταλέντο και αυτό είναι το μεγάλο κρίμα.

Ως ακαδημία από την πρώτη στιγμή έχεις ανοίξει διαύλους με τις Η.Π.Α. Διοργανώνεις, άλλωστε, κάθε χρόνο και το Ntougias Basketball Camp όπου προπονητές από τις Η.Π.Α. έρχονται στα Γιάννενα. Οι γνωριμίες σου στις Η.Π.Α., μιας και είσαι ο μοναδικός Έλληνας με δακτυλίδι πρωταθλητή σε κολεγιακό πρωτάθλημα, πόσο σε έχουν βοηθήσει;

Αφάνταστα με έχουν βοηθήσει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο τρόπος δουλειάς στις Η.Π.Α. είναι αυτός που μου έχει μάθει όλα όσα είμαι σήμερα. Με έχει γαλουχήσει. Δουλεύουν απίστευτα επαγγελματικά με τα παιδιά και όταν ήμουν στο κολλέγιο θα έλεγα ότι είχα ήδη πει στον εαυτό μου, βλέποντας τι γίνεται, ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με τα παιδιά. Ξεκίνησα, λοιπόν, να βλέπω πώς δουλεύουν.

Όταν ολοκλήρωσα την μπασκετική μου καριέρα, η απόφαση του τι θα κάνω ήταν εύκολη. Η διοργάνωση των ακαδημιών ήταν η πρώτη κίνηση και η δεύτερη ήταν τα camp. Νομίζω ότι δεν είχε γίνει ξανά στο παρελθόν κάτι αντίστοιχο. Έχουμε φέρει προπονητές που έχουν διδάξει απίστευτα πράγματα στα παιδιά. Και θα συνεχίσουμε, αν και ο COVID μας έχει φέρει δυσκολίες, αλλά η θέληση υπάρχει και από εδώ και από τις Η.Π.Α. Υπάρχουν φίλοι προπονητές που με ρωτούν διαρκώς πότε θα κάνω τα camp για να έρθουν.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαχειριστείς τα νέα παιδιά; Ή για να αλλάξω λίγο την ερώτηση: τα παιδιά έχουν αλλάξει με το χρόνο;

Καλή ερώτηση. Κοίτα, πάνω από όλα στα παιδιά δεν πρέπει να υποκρίνεσαι. Πρέπει να τα αντιμετωπίζεις ισότιμα. Πάντα κρατώντας τη σχέση μεταξύ προπονητή-αθλούμενου, αλλά ποτέ να τα βάζεις “υπό”, ούτε να τους κάνεις τον “καλό”. Πρέπει να είσαι δίκαιος και να τους δείχνεις ότι τα σέβεσαι, τα εκτιμάς και τα αγαπάς.

Με τα χρόνια έχουν αλλάξει τα παιδιά ναι. Αρκετά θα έλεγα. Έχουν αλλάξει οι ανάγκες τους. Πάντα, όμως, παραμένει η ανάγκη για παιχνίδι. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, το μπάσκετ είναι παιχνίδι. Τα παιδιά έρχονται για να μάθουν σωστά αυτό το υπέροχο άθλημα, αλλά και για να παίξουν. Και αν το αγαπήσουν, θα παίζουν για όλη τους τη ζωή.

Τι είναι αυτό που σου λείπει από την επαγγελματική σου καριέρα; Την οποία θα πω εγώ ότι τελείωσες άδοξα…

Το επαγγελματικό μπάσκετ είναι ένας άλλος κόσμος. Μου λείπει η ένταση των αγώνων και οι γνωριμίες και οι επαφές με τους συμπαίκτες. Είχα την τύχη να παίξω σε πολύ καλά πρωταθλήματα και να έχω συμπαίκτες πάρα πολύ γνωστά ονόματα του μπάσκετ. Όλοι τους είχαν έναν απίθανο τρόπο να προσεγγίζουν το παιχνίδι.

Έχεις απωθημένα ως επαγγελματίας παίκτης;

Δεν ξέρω. Δε νομίζω. Έζησα ωραία πράγματα, πετύχαμε πράγματα με τις ομάδες μου και έκανα σημαντικές γνωριμίες τις οποίες έχω ακόμη και σήμερα. Φυσικά έζησα ως παίκτης από το μπάσκετ και ζω ακόμη για αυτό το λατρεύω και το σέβομαι παράλληλα. Δε νομίζω ότι έχω απωθημένα, αλλά σίγουρα θα ήθελα να έχω παίξει λίγο περισσότερο.

Πάμε ξανά στην ακαδημία… Θα ήθελα να σε ρωτήσω, ο ρόλος των γονέων ποιος είναι; Ή μάλλον ποιος πρέπει να είναι;

Κομβικής σημασίας παράγοντας για την ανέλιξη κάθε νεαρού αθλητή σε όποιο άθλημα και αν είναι. Αυτό που λέω εγώ στους γονείς είναι ότι ο ρόλος σας τελειώνει όταν το παιδί περάσει τη γραμμή του γηπέδου και ξεκινά και πάλι όταν βγει από αυτό. Ωστόσο, χρειάζεται και άλλη δουλειά. Ειδικά όταν το παιδί είναι ταλέντο και θέλει να το δει πιο σοβαρά.

Ο γονιός πρέπει να είναι πάντα στήριγμα στο παιδί του, αλλά να μην έχει την ψευδαίσθηση ότι το παιδί του είναι…Τζόρνταν ή ΛεΜπρόν. Ακόμη και αν είναι, όμως, ένας γονιός που δεν φουσκώνει τα μυαλά του παιδιού του είναι ο σωστός γονιός. Το επαγγελματικό μπάσκετ θα σου δώσει να φας μέχρι τα 35 σου (εκτός και αν πας στο ΝΒΑ έτσι;), αλλά η παιδεία και η διαρκής προσπάθεια θα σου δώσει να τρως μια ζωή.

Άρα, η παιδεία για την οποία μίλησες πιο πριν πρέπει να ξεκινά από τους γονείς…

Προφανέστατα. Κοίτα για να μην τους αδικούμε. Όταν ένας γονιός φέρνει το παιδί του να μάθει μπάσκετ, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν ξέρει εάν το παιδί του είναι ταλέντο. Εάν είναι τότε ο τρόπος προσέγγισης του γονιού είναι ευθύνη του προπονητή. Εάν δεν είναι, πάλι ο προπονητής έχει την ευθύνη προσέγγισης του γονιού και του παιδιού.

Η φετινή χρονιά πόσο δύσκολη είναι; Γιατί βλέπουμε ότι στα Γιάννενα, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας, δεν έχουν δοθεί τα σχολικά κλειστά γυμναστήρια στις ομάδες.

Η φετινή χρονιά είναι η πιο δύσκολη που θυμάμαι όσο είμαι σε αυτό το χώρο. Προφανώς και προέχει η δημόσια υγεία και αυτό πρέπει να απασχολεί όλους μας. Ωστόσο, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύω ότι όλα αυτά θα περάσουν ή τουλάχιστον θα ενσωματωθούμε στη νέα πραγματικότητα. Όλα αυτά που περνάμε είναι και μια σημαντική ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και όλα αυτά που γίνονται μας δίνουν την ευκαιρία να οργανωθούμε καλύτερα. Είμαι της άποψης πως ό, τι δεν αλλάζει βουλιάζει.

Θέλω να κλείσουμε με μια υποθετική ερώτηση. Εάν αύριο το πρωί έβλεπες στην ακαδημία σου ότι έχεις ένα παιδί που μπορεί να γίνει π.χ. ο νέος Σπανούλης, θα το συμβούλευες να μείνει στην Ελλάδα ή να φύγει;

Με το χέρι στην καρδιά, αφού το είχα στα χέρια μου κάποια χρόνια (παιδική και εφηβική ηλικία δηλαδή) ώστε να του μάθω τα βασικά και να του γαλουχήσω με τον τρόπου που εγώ πιστεύω τον καλύτερο για να κάνει την καριέρα του, τότε θα του έβαζα και τα εισιτήρια για να φύγει!

Αν μιλάμε για τέτοιο ταλέντο φυσικά. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα έκανα εγώ, έχοντας ζήσει τις Η.Π.Α. και μάλιστα στο απίστευτο επίπεδο του NCAA και έχοντας ζήσει τόσες χώρες στο επαγγελματικό μπάσκετ. Το τι θα κάνει ένα παιδί είναι αποκλειστική ευθύνη του τι θέλει το ίδιο και τι είναι διατεθειμένο να θυσιάσει για να το πετύχει.

• Ευχαριστούμε θερμά το The Lake Hotel Ioannina (Αχέροντος 4, Ιωάννινα) για τη φιλοξενία

Σχετικά άρθρα