Το να έχεις έναν ισχυρό χρηματοδότη που να πληρώνει καλά και στην ώρα του δεν αρκεί για να θέσεις μεγάλους στόχους και να τους πετύχεις. Μια ομάδα θέλει κι άλλα πράγματα, με κυριότερο το συναίσθημα και τον ρομαντισμό.

Ο κόουτς είναι πολύ καλό παιδί, ξέρει μπάσκετ, αλλά όχι και… προπονητική. Για διαχείριση καταστάσεων, ούτε λόγος. Όποιος παίκτης φωνάζει παραπάνω κερδίζει αυτό που επιζητά και όσοι είναι κανονικοί επαγγελματίες φεύγουν μακριά να γλιτώσουν.

Είπαμε τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία. Σίγουρα αποτελούν κίνητρο ορισμένες φορές αλλά μέχρι εκεί. Ο μπροστάρης… μια κατηγορία μόνος του. Με τη νοοτροπία που έχει, έρχεται για… να δέσει το γλυκό.

Τα αποτελέσματα αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα. Κι όταν παίζεις με ομάδες όχι τόσο εύρωστες οικονομικά, αλλά πραγματικές οικογένειες σε όλους τους τομείς, τότε θα τρως «φάπες». Καλή… λευτεριά!

Σχετικά άρθρα