Δύσκολο κάποιος που δεν το έχει βιώσει να το αποδεχθεί μιας και φαντάζει απρόσμενα αλλόκοτο να ταλαιπωρείται κάποιο άτομο από τα συμπτώματα του κορωνοϊού για 10 μήνες, έναν χρόνο και κάποιοι ακόμη παραπάνω.

Γράφει η Αλίκη Αθανασίου

Εξίσου δύσκολο και δυσνόητο είναι και για εμάς που το βιώνουμε βλέποντας να μη μπορούμε να κατανοήσουμε το πως και το γιατί τη στιγμή που και η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα συλλέγει πληροφορίες από εμάς τους long covid ασθενείς στη προσπάθειά της να κατανοήσει ερευνήσει και αντιμετωπίσει αυτό το νέο σύνδρομο.
Τα συμπτώματα τα οποία βιώνονται είναι ποικίλα και αφορούν το σωματικό, ψυχικό συναισθηματικό νοητικό τομέα με επιπτώσεις στη καθημερινή, προσωπική επαγγελματική και κοινωνική μας ζωή.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συμπτώματα ποικίλουν από άτομο σε άτομο. Αρχικά το αίσθημα κόπωσης αποτελεί κοινό παρονομαστή. Ημικρανίες με διαταραχή όρασης, μουδιάσματα στη γνάθο, δυσκολία άρθρωσης, δύσπνοια ,απώλεια ή αλλοίωση φωνής, μουδιάσματα και έντονοι πόνοι στις αρθρώσεις και στους μύες, αστάθεια και ζαλάδες, απώλεια μνήμης και γνωστικής λειτουργίας, αρρυθμία και ταχυκαρδία, πόνοι στο θώρακα κυρίως όσοι ασθενήσαν και με πνευμονία, υπνηλία και διαταραχή ύπνου, απώλεια κοινωνικής συναναστροφής, έλλειψη ευθυμίας είναι τα βασικά συμπτώματα χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλα.

Κάποιοι ασθενείς βιώνουν μεγάλο αριθμό από τα προαναφερθέντα συμπτώματα και κάποιοι άλλοι λιγότερο αριθμό. Αυτό όμως που μας εκπλήσσει όλους είναι ότι κάποια συμπτώματα μπορεί να σταματήσουν να εμφανίζονται για κάποιο διάστημα και να επανέλθουν μετά από δύο ή τρεις μήνες ενώ κάποια άλλα επιμένουν για αρκετούς μήνες.

Εγώ προσωπικά νόσησα 1η Ιανουαρίου του 2022 έχοντας δύσκολη νόσηση με πνευμονία και πληθώρα έντονων συμπτωμάτων. Δεν νοσηλεύθηκα απλά διότι το οξυγόνο μου ήταν μονίμως σε καλή ως οριακή κατάσταση.

Πάραυτα στη μετά covid κατάσταση αντιμετώπισα μια σειρά συμπτωμάτων που με χτυπούσαν το ένα μετά το άλλο φτάνοντας με σε στιγμές απόγνωσης μη γνωρίζοντας την προέλευση και αντιμετώπιση τους.

Βίωσα έντονα και για διάστημα επτά μηνών μυικους πόνους, πόνους και μουδιάσματα στις αρθρώσεις σε σημείο να μη μπορώ να χτενίσω τα μαλλιά μου, ημικρανίες με αστάθεια και διαταραχή όρασης.

Για μικρότερο διάστημα περίπου τεσσάρων με πέντε μηνών βίωνα έντονο αίσθημα κόπωσης, έλλειψη συγκέντρωσης, απώλεια μνήμης, θλίψη, άρνηση κοινωνικής συναναστροφής, διαταραχές ύπνου και ψυχολογικής διάθεσης καθώς και την απώλεια αίσθησης του χρόνου.

Ήταν απίστευτο το πόσο κουραστικό μου ήταν να μιλάω στο τηλέφωνο σε ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν ,κουραστικό σε τέτοιο σημείο που ζητούσα συγνώμη και διέκοπτα τη συνομιλία.

Ακόμη και σήμερα που έχουν περάσει οκτώ μήνες από τη νόσησή μου εξακολουθώ να έχω το αίσθημα σωματικής κόπωσης με ημικρανίες, πόνους πλέον μόνο στις αρθρώσεις και μύες των ποδιών αλλά έντονο το αίσθημα ομίχλης όπως περιγράφεται από τους νευρολόγους δηλαδή μια ζαλάδα με έλλειψη ανοχής πολυκοσμίας, φασαρίας, ρυθμούς πίεσης και απαιτήσεων. Πρωτόγνωρες καταστάσεις για εμάς τους ασθενείς αλλά και για τον ιατρικό χώρο προσπαθώντας όλοι μαζί να βοηθηθούμε.

Σχετικά άρθρα