Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε μία από τις πιο ολοκληρωμένες φετινές εμφανίσεις του, νικώντας την Παρτιζάν με 91-69 και ανεβαίνοντας στην κορυφή της Euroleague.

Γράφει ο Παναγιώτης Ασπρούδης*

Μια αναμέτρηση που ξεκίνησε με ασταθή αμυντική εικόνα, αλλά εξελίχθηκε σε πλήρη κυριαρχία μέσα από ενέργεια, συνοχή και διάρκεια.

Αργό ξεκίνημα και προβλήματα στο αμυντικό κομμάτι

Το πρώτο δεκάλεπτο (31 πόντοι παθητικό) ήταν σχεδόν αντίγραφο προηγούμενων παιχνιδιών όπου η ομάδα μπαίνει χωρίς την απαιτούμενη ένταση.

Τα βασικά ζητήματα:

– αργές περιστροφές στην περιφέρεια
– αδυναμία στα pick-and-roll
– υπερβολικά ελεύθερα σουτ στον Μπράουν
– απουσία φυσικότητας στο αμυντικό ριμπάουντ

Η Παρτιζάν έβρισκε ρυθμό μέσα από απλές καταστάσεις, κυρίως early actions και side PnR. Το 27-31 δεν είναι απλώς σκορ∙ είναι ένδειξη έλλειψης αμυντικού focus στην αρχή της αναμέτρησης.

Το σημείο καμπής: άνοδος έντασης, έλεγχος ρυθμού και ο «σταθεροποιητής» Σλούκας

Από τα μέσα του δεύτερου δεκαλέπτου και με κορύφωση το τρίτο, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε μια τελείως διαφορετική ταυτότητα.
Ο Σλούκας άλλαξε τον ρυθμό του παιχνιδιού:

– οργάνωση με καθαρή σκέψη
– σωστές αποστάσεις στο μισό γήπεδο
– διάβασμα των αλλαγών
– διαχείριση κατοχής χωρίς λάθη

Η άνοδος της έντασης έφερε το πιο εντυπωσιακό διάστημα της χρονιάς:
ένα 25-0 σερί από το 24′ έως το 32′.

Αυτό το διάστημα «έσπασε» την Παρτιζάν και έκρινε το παιχνίδι.

Το σερί δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο εκτέλεσης∙ ήταν κυρίως προϊόν άμυνας:

– πίεση στην πρώτη πάσα
– αλλαγές με σωστές αποστάσεις
– βοήθειες που έβγαιναν στην ώρα τους
– πλήρης έλεγχος ριμπάουντ
– transition αποφασιστικό και ορθολογικό

Σε αυτά τα οκτώ λεπτά η Παρτιζάν εκτέλεσε μονοδιάστατα, αγωνιώδη σουτ και δεν βρήκε καθαρή δημιουργία.

Οι πρωταγωνιστές: Ναν, Σλούκας, Ερνανγκόμεθ και η σταθερότητα της front line

Ο Κέντρικ Ναν συνεχίζει σε επίπεδο MVP:

– 26 πόντοι με υψηλή αποτελεσματικότητα
– δημιουργία από miss match
– εξαιρετικό footwork σε isolation καταστάσεις
– ρυθμός χωρίς υπερβολές

Ο Σλούκας λειτούργησε για άλλη μια φορά σαν «μηχανή» (10 ασίστ – 1 λάθος), σταθεροποιώντας ολόκληρη την επίθεση.

Ο Ερνανγκόμεθ έκανε ίσως το καλύτερο φετινό του παιχνίδι στην άμυνα και στα ριμπάουντ:
15 ριμπάουντ, καθαρά box-out, σκληρά close-outs, σωστή προσήλωση στον weak side άξονα.

Ο Φαρίντ πρόσθεσε physicality και κάθετη προστασία στη ρακέτα, ενώ ο Ρογκαβόπουλος έδωσε συνέπεια στην εκτέλεση και διάθεση στο αμυντικό κομμάτι.

Τακτικά, ο Παναθηναϊκός κέρδισε γιατί:

– ανέβασε την ένταση στην άμυνα μετά την πρώτη περίοδο
– περιόρισε πλήρως τις close-out επιθέσεις της Παρτιζάν
– κέρδισε το ριμπάουντ και έλεγξε το transition
– διάβασε τα miss match στην weak side
– κράτησε την Παρτιζάν στο 4/24 τρίποντα
– βρήκε καθαρούς ρόλους: Σλούκας οργανωτής, Ναν εκτελεστής,

Συμπέρασμα

Ο Παναθηναϊκός έδειξε εικόνα πραγματικής ομάδας Final Four:
✦ αντιδρά σε κακή εκκίνηση,
✦ ανεβάζει ένταση όταν χρειάζεται,
✦ βασίζει τον ρυθμό της επίθεσης στην άμυνα.

Το 25-0 δεν είναι “στιγμή”∙ είναι δείγμα υψηλής ομαδικότητας και σταθερότητας.
Το ζητούμενο τώρα είναι η διάρκεια: να μπει η ομάδα με το mindset του τρίτου δεκαλέπτου από το πρώτο άλμα τζάμπωλ.

Αν το πετύχει, το ταβάνι της είναι ξεκάθαρα ψηλότερο.

* Ο Παναγιώτης Ασπρούδης είναι προπονητής καλαθοσφαίρισης – υπεύθυνος των ακαδημιών του ΒΑΟ Άρτας

Σχετικά άρθρα