Το νέο «πιστόλι» που δέχθηκε η Εθνική Ανδρών, αυτή τη φορά από τον Νικ Καλάθη, αναμφίβολα ήχησε άσχημα στα αυτιά όλων μας.
Να θυμίσω ότι ο ομογενής γκαρντ δήλωνε μέχρι πέρσι ότι θα είναι παρών στα μεγάλα ραντεβού της «γαλανόλευκης» μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Τελικά, ενημέρωσε τον Ιτούδη για την απόφασή του να γεμίσει τις μπαταρίες του αυτό το καλοκαίρι, όπως ακριβώς έκανε νωρίτερα ο Σλούκας.
Το ίδιο ισχύει και για τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος για προσωπικούς λόγους (η σύντροφός του αναμένεται να φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί μέσα στις επόμενες εβδομάδες) δε θα αγωνιστεί στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το πόσο απαραίτητη είναι η παρουσία του Τόμας Ουόκαπ είναι προφανές, να θυμίσω ωστόσο ότι ο ελληνοποιημένος Αμερικανός δεν έχασε ούτε ένα ματς την περασμένη σεζόν, παρ’ όλα αυτά θα δώσει κανονικά το «παρών» με την «επίσημη αγαπημένη» ή μάλλον με την επίσημη… διαλυμένη, αφού ήδη θα ξεκινήσει την προετοιμασία για το Μουντομπάσκετ με μείον τέσσερα βασικά της στελέχη.
Το κακό δεν είναι να λείψει κάποιος διεθνής επικαλούμενος κούραση ή κάποια σημαντική υποχρέωση. Το κακό είναι να λένε «όχι» στην Εθνική πολλοί μαζί. Έτσι όπως πάει το πράγμα, θα είναι απίθανο να καταφέρει κάτι στο Παγκόσμιο η Εθνική μας ομάδα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατά πάσα πιθανότητα δε θα αγωνιστεί κι αυτός (κι ας είναι το όνομά του στις προεπιλογές) και τα περιθώρια για μια επιτυχία (μετάλλιο δηλαδή που έχουμε να δούμε από το 2009) στενεύουν απελπιστικά.
Θα πει κανείς βέβαια «και με όλους αυτούς, δεν κάναμε τίποτα στο περσινό Ευρωμπάσκετ». Πολύ σωστά, αλλά εδώ τίθεται ζήτημα ηθικής και αξιοπρέπειας. Η εικόνα αυτή τη στιγμή της «γαλανόλευκης» θυμίζει καράβι που το εγκαταλείπουν ένας-ένας. Και όσο καλός και αν είναι ο «καπετάνιος» (Ιτούδης) η πορεία του χωρίς τα πρωτοκλασάτα μέλη του στο αγωνιστικό μέρος θα είναι, με μαθηματική ακρίβεια, ο… πάτος!
Καλή η Ευρωλίγκα, καλό το ΝΒΑ, καλά τα εθνικά πρωταθλήματα, αλλά η Εθνική είναι πάνω απ’ όλα. Δυστυχώς όμως, αυτή η απαξίωση που δέχεται θα απομακρύνει τον (υγιή) φίλαθλο από το μπάσκετ. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Εδώ έχουμε πρεμιέρα στην Ευρωλίγκα με ντέρμπι «αιωνίων» στο ΟΑΚΑ; Με την Εθνική θα ασχολούμαστε τώρα; Κρίμα γιατί τα παραδείγματα παικταράδων που τίμησαν τη φανέλα με το εθνόσημο μέρχι τα 40 τους (σχεδόν ή και παραπάνω) είναι πολλά και όχι μόνο στο μπάσκετ. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα…
Σχετικά άρθρα
