Είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης της Νικόπολης και ένας εκ των βετεράνων σε όλη τη Γ’ Εθνική, ωστόσο η φετινή του παρουσία αποδεικνύει ότι το μπάσκετ είναι σαν το… ποδήλατο! Έχοντας επιστρέψει στο σύλλογο της Πρέβεζας μετά από δέκα χρόνια κι ενώ για μια διετία απείχε αγωνιστικά, ο Παναγιώτης Κοντογιάννης ξεχωρίζει όντας φέτος ο πρώτος σκόρερ της ομάδας.
Το Basketworld.net συνάντησε τον πολύπειρο πάουερ φόργουρντ/σέντερ, ο οποίος μίλησε για την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα, αλλά και για το καλό μέλλον της Νικόπολης, το οποίο θεωρεί δεδομένο.
Είσαι από τις παλιές καραβάνες της Νικόπολης. Φέτος επέστρεψες (μετά από δέκα χρόνια) και μάλιστα είσαι πρώτος σκόρερ και εκ των κορυφαίων της ομάδας. Θα ήθελα το σχόλιό σου.
Επέστρεψα φέτος στην ομάδα γιατί ήθελα να βοηθήσω στην προσπάθειά της για την παραμονή στη κατηγορία. Τα πράγματα ήταν εξαρχής πολύ δύσκολα και μολονότι ενισχυθήκαμε με δύο μεταγραφές (σ.σ. Μουλάς-Πελίγκος) δυστυχώς δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τον υποβιβασμό. Όσον αφορά εμένα, μέσα από την ομαδική πρσπάθεια και χωρίς να αποτελεί πρωταρχικό στόχο κατάφερα να ξεχωρσίω ως πρώτος σκόρερ. Φυσικά και θα προτιμούσα να μείνουμε στη Γ’ Εθνική κι ας είχα μικρότερες επιδόσεις στο κομμάτι της επίθεσης.
Τι έφταιξε και η Νικόπολη υποβιβάζεται φέτος, ενώ μέχρι και πέρσι πραγματοποιούσε εξαιρετικές πορείες στη Γ’ Εθνική;
Διοικητικά και οικονομικά προβλήματα μας έφεραν εδώ που μας έφεραν… Η ομάδα ήταν φέτος αποδυναμωμένη σε σύγκριση με τις προηγούμενες σεζόν, έκανε την προσπάθειά της, αλλά δεν τα κατάφερε.
Τι πιστεύεις πρέπει να γίνει για να ανεβεί επίπεδο ξανά ο σύλλογος; Υπάρχει μέλλον;
Ναι, πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον στη Νικόπολη. Με τις κατάλληλες κινήσεις σε επίπεδο διοίκησης, αλλά και με τη στήριξη του κόσμου, η ομάδα θα μπορέσει να επιστρέψει σύντομα στις εθνικές κατηγορίες. Οπωσδήποτε χρειάζεται οικονομική ενίσχυση και από άλλους επενδυτές. Επιπλέον, με σωστή δουλειά στα τμήματα υποδομής ο σύλλογος θα μπορέσει να εξασφαλίσει επιπλέον έσοδα αλλά και έμψυχο δυναμικό.
Μια και αναφέρθηκες στον κόσμο, θα ήθελα τη γνώμη σου για την στήριξη των φιλάθλων της Πρέβεζας στη Νικόπολη. Προσωπικά εσύ είσαι ευχαριστημένος; Ποιο μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;
Όχι, δε θε έλεγα πως είμαι ευχαριστημένος από τη στήριξη του κόσμου… Θεωρώ ότι ο κόσμος πρέπει να στηρίζει και να αγαπά την ομάδα και στα εύκολα και στα δύσκολα. Είναι ανεπίτρεπτο να παίζουμε σε εθνική κατηγορία στην έδρα μας με μόλις 50-100 άτομα στις εξέδρες.
Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις από την παρουσία σου όλα αυτά τα χρόνια στο μπάσκετ και γιατί;
Σίγουρα η δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων τη σεζόν 1993-94 (σ.σ. στον τελικό με τον Άρη Θες/νίκης) είναι μια ξεχωριστή στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Απο κει και πέρα, οι άνοδοι με Βόνιτσα και Νικόπολη στη Γ’ Εθνική ήταν επίσης ξεχωριστές στιγμές.
Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες; Κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει όσο βρίσκεσαι στα παρκέ;
Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσα να φύγω μακριά από την Πρέβεζα. Προσωπικά είμαι ικανοποιημένος από αυτά που έχω πετύχει, αγαπώ το μπάσκετ και δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα απολύτως πρόβλημα με τις διοικήσεις με τις οποίες έχω συνεργαστεί. Ίσως αν δεν είχα τον σοβαρό τραυματισμό (σ.σ. κάταγμα στον αριστερό καρπό) σε πιο νεαρή ηλικία, τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Αλλά και πάλι, επαναλαμβάνω, νιώθω «γεμάτος» απ’ όλα όσα έχω ζήσει στα γήπεδα.
Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το μπάσκετ;
Είμαι παιδί της γενιάς του 1987 και του Άρη! Εκείνα τα χρόνια ζούσαμε για να βλέπουμε και να παίζουμε μπάσκετ. Κάπως έτσι κι εγώ δεν ξέφυγα από τον γενικό κανόνα και με δεδομένο ότι αγάπησα πολύ το άθλημα πήρα την απόφαση να ασχοληθώ.
Ποια συμβουλή που έχεις ακούσει από τους προπονητές σου δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Κάποτε μου είχε πει κάτι ο Κώστας Παπίρης (σ.σ. νυν τεχνικός της Νικόπολης): «πάντα να κάνεις αυτό που αγαπάς και σε εκφράζει. Αν δεν το αγαπάς φεύγεις». Αυτό όχι μόνο το θυμάμαι, αλλά το εφαρμόζω και πάντα.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου από δω και πέρα;
Τα χρόνια περνάνε (σ.σ. γέλια)! Επομένως δεν μπορώ να έχω κάποιον υψηλό μπασκετικό στόχο. Να έχουμε υγεία και να αθλούμαστε! Εφόσον είμαι καλά και οι συνθήκες το επιτρέπουν θα μπορούσα να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ομάδα που θα με χρειαστεί.
Πόσο σημαντικός ρόλο παίζει για σένα η οικογένειά σου; (σ.σ. είναι παντρεμένος και πατέρας δύο κοριτσιών)
Η οικογένειά μου είναι το «α και το ω»! Χωρίς τη στήριξη και την υπομονή από πλευράς τους, ίσως να μην μπορούσα να κάνω αυτό που αγαπάω.
Τι είναι για σένα ευτυχία και τι επιτυχία;
Το να έχει κανείς υγεία και αγάπη, πιστεύω είναι ευτυχία. Η επιτυχία έρχεται στ συνδυασμό με τα προηγούμενα. Είναι και κάπως υποκειμενική έννοια. Εξαρτάται τί θεωρεί ο καθένας ως επιτυχία.
Ποιους θα ήθελες να ευχαριστήσεις;
Σίγουρα την οικογένειά μου και τους φίλους που μου έχουν σταθεί. Η βοήθειά τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν καθοριστική και υπερπολύτιμη.
WHO IS WHO
Ημ. γέννησης: 26/3/1978
Τόπος γέννησης: Αθήνα
Ύψος: 1.92
Θέση: Παόυερ φόργουρντ-σέντερ
Ομάδα: Νικόπολη Πρέβεζας
Νο φανέλας: 5
Προηγούμενες ομάδες: Α.Ο. Βόνιτσας
Διεθνείς συμμετοχές: Προεθνική Παίδων (1995)
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
Αθλητής: Παναγιώτης Γιαννάκης
Αριθμός: 5
Χρώμα: Μπλε
Προορισμός: Ελληνικά νησιά
Φαγητό: Μακαρόνια με κιμά
Ποτό: Μπύρα
Μότο: «Ο επιμένων νικά»