Ο Μάνος Παπαδόπουλος μίλησε στο παρελθόν στο SDNA για όλους και για όλα. Αρχικά αναφέρθηκε στη δική του πορεία ενώ στη συνέχεια σχολίασε τόσο τα όσα συμβαίνουν με τον Ολυμπιακό αλλά και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Μερικά αποσπάσματα:

«Ειδικά η εποχή που κερδίσαμε τα πολλά ευρωπαϊκά και τους πολλούς τίτλους δεν μπορεί να ξανάρθει ποτέ στον ελληνικό αθλητισμό, για να μην πω πανευρωπαϊκά. Μια τέτοια ομάδα δεν μπορεί να ξαναδημιουργηθεί ποτέ. Βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, υπήρχε φοβερό πάθος και αυτό οδηγούσε όλα τα άλλα. Υπήρχε και χρήμα και αυτό προερχόταν από το πάθος και την αγάπη. Όχι γιατί ήθελαν να κερδίσουν κάτι εκτός γηπέδων. Αυτό έτσι κι αλλιώς είχε κερδηθεί».

Αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό. Έχεις βιώσει το πρώτο ματς του Πάσπαλιε στη Λεωφόρο, Τελ Αβίβ, Σαραγόσα, διπλό στο ΣΕΦ, ευρωπαϊκό, Βερολίνο, νίκη Ολυμπιακού, πρωταθλήματα του Ολυμπιακού. Πώς έχει εξελιχθεί μέσα σου όλη αυτή η αντιπαλότητα γιατί νομίζω οι πρώτες στιγμές ήταν δύσκολες…

«Νομίζω πως η χειρότερη αθλητική μου στιγμή ήταν ο μικρός τελικός στο Τελ Αβίβ. Στον ημιτελικό χάσαμε, η νίκη και η ήττα είναι στο παιχνίδι. Ο χλευασμός όμως που υπήρξε στον μικρό τελικό. Υπήρξε χλευασμός προς τον αντίπαλο και εγώ έχω μάθει να μην χλευάζω τον αντίπαλο. Να τον σέβομαι αλλά να μην τον χλευάζω. Μπορεί να κάνουμε πλάκα, αλλά δεν τον χλευάζω».

«Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Το δηλώνω συνεχώς, το είπα και στους ίδιους. Νομίζουν πως όταν τους λες κάτι το λες για άλλους λόγους. Όταν τους είπα ότι έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ το εννοώ, έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ. Όλες οι ομάδες νιώθουν ότι αδικούνται σε όλα τα ντέρμπι. Τι σημαίνει αυτό; Δεν θα τελείωνε κανένα παιχνίδι».

Εσύ τι θα έκανες στη θέση τους εάν αισθανόσουν ότι οι διαιτητές σε πηγαίνουν «καροτσάκι»;

«Το έχω νιώσει πολλές φορές. Η αντίδραση της στιγμής είναι ανάλογα κάθε φορά τι νιώθεις. Άλλες φορές φωνάζεις, άλλες διαμαρτύρεσαι. Πολλά μπορείς να κάνεις στο πάθος σου. Αλλά αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός δεν μπορείς να το κάνεις».

Ήταν της στιγμής η απόφαση;

«Εκτιμώ ότι είχε προαποφασιστεί να φύγουν, αλλά περίμεναν πως θα γίνονταν επεισόδια και θα έριχναν την ευθύνη σε εμάς. Δεν τους έκατσε γιατί το παιχνίδι ήταν πολύ εύκολο. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, όπως συχνά συμβαίνει, ήταν υποδειγματικός και επειδή είναι γενιές που έχουν μεγαλώσει με τις επιτυχίες του μπάσκετ είναι ώριμος στα κρίσιμα σημεία. Δεν το περίμεναν αυτό. Περίμεναν ότι θα πετάνε αντικείμενα, θα είναι μέσα στο γήπεδο κουκουλοφόροι κλπ. Οπότε θα είχαν αφορμή για να φύγουν. Όταν δεν είδαν επεισόδια και είδαν πως το παιχνίδι πήγαινε για 30 πόντους έφυγαν. Αυτά περί διαιτησίας τα θεωρώ αστεία. Ήταν ένα παιχνίδι 30 πόντων, δεν ακουμπούσαν την μπάλα και αυτοί που θα τους αποθέωναν στο ΣΕΦ για το ότι έφυγαν θα τους περίμεναν για να τους κυνηγήσουν ως… κότες, όπως συνηθίζεται να λέγεται στα ντέρμπι όταν χάνει η μία ή η άλλη ομάδα με κάτω τα χέρια. Φοβήθηκαν και γι αυτό έφυγαν».

Πώς έχει συμβεί και σε δεκάδες παιχνίδια στην έδρα του αντιπάλου, οι παίκτες αποφεύγουν τις προκλήσεις στην αντίπαλη εξέδρα; Δεν διαλέγεις πάντα τα καλύτερα παιδιά σε μια ομάδα, αλλά πηγάζει από κάπου αυτό; Είναι κάποια ειδική οδηγία;

«Αυτό χτίστηκε επί σειρά ετών. Όταν έχεις ηγεσία αυτούς που έχεις, όταν έχεις προπονητές με ήθος, όταν οι παίκτες σου που είναι ηγετικές μορφές, είναι υπόδειγμα χαρακτήρα. Να πούμε για τον Διαμαντίδη; Τον Καλάθη; Όταν ο Καλάθης είναι έτσι, δεν μπορούν οι άλλοι παίκτες να είναι προκλητικοί».

Θέλω να επιστρέψουμε στο θέμα για τους διαιτητές. Συζητάμε για την αντίδραση αυτή τη στιγμή, όμως ο Ολυμπιακός συζητάει πρώτα για τη δράση των διαιτητών. Και συγκεκριμένα για δράση των διαιτητών υπέρ του Παναθηναϊκού. Ποια είναι η δική σου θέση;

«Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Το 2009, δεν χρειάζεται να πω άλλες εποχές. Το 2009 είχαμε έναν Παναθηναϊκό που όλοι έλεγαν ότι ήταν μια draeam team. Είχαμε στον πάγκο τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης κατά δική μου εκτίμηση και όλων των ανθρώπων του μπάσκετ. Βοηθό του τον κύριο Ιτούδη, έναν εκ των κορυφαίων προπονητών της Ευρώπης. Στην ομάδα του είχε τον Διαμαντίδη, που ήταν ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης, τον Σπανούλη που ήταν κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη και μετέπειτα έγινε ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού, που κατά την προσωπική μου εκτίμηση αν δεν είχε πάει ο Σπανούλης, ο Ολυμπιακός δεν θα έπαιρνε ποτέ ευρωπαϊκό τίτλο. Τον Γιασικεβίτσιους, που ήταν ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη. Και να μην αναφέρω και τους άλλους. Είχε αυτούς συν όλους τους υπόλοιπους. Παρ’ όλα αυτά, τους έφταιγε η διαιτησία. Είχαμε τα ίδια και τότε. Πάντα τους έφταιγε η διαιτησία. Ο Ολυμπιακός, σαν οργανισμός, του αρέσει να το λέει αυτό, γιατί νιώθει ισχυρός, οι φίλαθλοι συσπειρώνονται γύρω από αυτό και έχουν την λογική «Χάσαμε γιατί κάτι άλλο έγινε». Εγώ δεν έχω δει τον Ολυμπιακό να παραδέχεται μια ήττα. Αυτό πουλάει. Ο κόσμος πρέπει να εξελίσσεται».

Δηλαδή ισχυρίζεσαι ότι η διαιτησία δεν είναι παράγοντας που καθορίζει αποτελέσματα ή τίτλους;

«Η διαιτησία μπορεί να καθορίσει ένα αποτέλεσμα, αλλά όχι τους τίτλους, ουσιαστικά. Κανείς δεν θυμάται ότι πρόπερσι το ματς στο ΣΕΦ στα πλέι οφ το χάσαμε από τη διαιτησία. Θα ήταν 2-0 υπέρ του Παναθηναϊκού. Δεν θυμάται κανείς ότι το πρωτάθλημα έπρεπε να τελειώσει με 3-0».

Εσύ, με άριστα το 10, τι βαθμό θα έβαζες στην ελληνική διαιτησία;

«Στην ελληνική διαιτησία, ως Έλληνες διαιτητές, θα έβαζα 8-9. Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον. Τα προηγούμενα θα έβαζα και 10. Πολλοί Έλληνες διαιτητές διαπρέπουν στην Ευρώπη. Θα πρέπει να τους πιστώσουμε ένα πράγμα. Όλοι είναι εναντίον τους και υπάρχει πολύ συζήτηση πριν πάνε να παίξουν. Δίνουμε μεγάλη έμφαση –από τις εφημερίδες και τα media- ποιος είναι ξάδερφος ποιανού και ποιος είναι ο μπατζανάκης. Αυτά παίζουν ρόλο και δεν αφήνουν τον διαιτητή απερίσπαστο να διαιτητεύσει».

Σχετικά άρθρα