Πολύς λόγος γίνεται για τον coach Σπανούλης και το… αχαλίνωτο μάρκετινγκ γύρω από την αλλαγή σελίδας που έκανε. Μήπως είμαστε όλοι… τρελοί για δέσιμο και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα;

Ο τύπος είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Δεν μας… βλέπει καν! Ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία, που όσο κι αν κάποιοι έχουν “καμουφλαριστεί”, δεν έχουν το δικαίωμα να περνάνε… ούτε απ’ έξω!

Ο Βασίλης Σπανούλης, λοιπόν, επέλεξε (ξανά) τον δύσκολο δρόμο. Αρχικά, έκανε ένα μικρό… αγροτικό στο Adidas Next Generation και ανέμενε ποια ομάδα θα ποντάρει στο ηγετικό του πνεύμα και θα του δώσει τα ηνία. Ακούστηκε αρχικά ο Προμηθέας. Μετά η Καρδίτσα του καλού του φίλου, Γιάννη Μπουρούση. Τελικά, η αφετηρία μιας δεύτερης, πολλά υποσχόμενης καριέρας, ξεκίνησε από τη δυτική όχθη του Κηφισού.

Ο ιστορικός Γ.Σ. Περιστερίου επέτρεψε δυναμικά στα μεγάλα σαλόνια και προσπάθησε να αναβιώσει την τεράστια ιστορία του. Όμως, έλειπε διαρκώς αυτό το… κάτι. Χρειαζόταν ένας “τρελός” να πάει κόντρα στη λογική. Ποιος θα μπορούσε να ήταν καταλληλότερος από τον “Kill Bill”;

Οι “πρίγκιπες” είχαν ανάγκη από έναν πραγματικό “βασιλιά”. Έναν γεννημένο νικητή, ικανό να κυνηγάει κάθε εφικτό ή ανέφικτο στόχο και κυρίως να εμπνέει τους γύρω του. Ο Σπανούλης τα καταφέρνει περίεργα και παρουσιάζει μια εξαιρετική ομάδα χάρη στο κοφτερό του μυαλό, την προσωπικότητα και φυσικά τη σκληρή του δουλειά.

Εν ολίγοις μιλάμε για τον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ πριν από μια δεκαετία και… κάτι. Το Περιστέρι διεκδικεί την τετράδα και ένα πολύ καλό πλασάρισμα στα playoffs. Θα μπορούσε να το είχε ήδη “κλειδωμένο” αν δεν είχε ατυχήσει κόντρα στις δύο… υπερδυνάμεις του ελληνικού μπάσκετ. Αμφότερα τα ματς χάθηκαν στο τελευταίο σουτ, όσο απίθανο κι αν ακούγεται. Κόντρα στον Παναθηναϊκό, ο Ντένμον έχασε την τεράστια ευκαιρία να δώσει το ροζ φύλλο στους Περιστεριώτες, ενώ απέναντι στον Ολυμπιακό, ο Τόμας Ουόκαπ… απάντησε στο παραλίγο game winner του ασταμάτητου στο τέλος Φρανσίσκο και “έσωσε” το αήττητο των πρωταθλητών.

Αν είχε γραφτεί αλλιώς η ιστορία, τότε το Περιστέρι θα είχε σχεδόν καπαρώσει την τρίτη θέση. Ποσώς ενδιαφέρει το τεχνικό τιμ. Αυτό που κρατάει και εντυπωσίασε και τον κόσμο είναι ο τρόπος λειτουργίας, καθώς σε κάθε επίθεση των “αιωνίων” υπήρχε εξαιρετική αμυντική λειτουργία και απλά κάποια καλάθια οφείλονταν στο εντύπωση από ταλέντο ορισμένων αστέρων τους. Η ουσία είναι πως ο νεαρός προπονητής δεν έχει αλλάξει το DNA του.. Παραμένει νικητής και δεν συμβιβάζεται με την ιδέα της ήττας…

Αυτό δεν αλλάζει και του ούτε πρόκειται. Ένας πραγματικός winner που δεν θα δειλιάσει πουθενά μέχρι να πετύχει το σκοπό του.

Πηγή: dunks.com.cy

Σχετικά άρθρα