Όταν ανέλαβε ο Θανάσης Σκουρτόπουλος τον πάγκο της Εθνικής, μέσα μου πίστευα ότι θα “άρπαζε από τα μαλλιά” τη χρυσή ευκαιρία που του παρουσιάστηκε.

Μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ του καλοκαιριού, κάποιοι από τους μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες της Εθνικής δήλωσαν ότι, λόγω της κούρασης από την Ευρωλίγκα, πιθανά να μην λάμβαναν μέρος στους αγώνες της Eθνικής μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν.

Αυτή, λοιπόν, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ακολουθηθεί το Σέρβικο μοντέλο. Εξ’ άλλου και ο ίδιος ο κόουτς έχει δηλώσει θιασώτης του.

Σύμφωνα με το Σέρβικο μοντέλο, δίνεται η ευκαιρία σε νέους παίκτες να ανδρωθούν στην ανδρική ομάδα της χώρας τους, αφού με το που γίνονται μέλη της, λαμβάνουν πλήρη εμπιστοσύνη και αποτελούν πλέον τον κορμό της Εθνικής τους σε όλα τα τουρνουά. Μάλιστα, δεν δίνεται η ευκαιρία μόνο σε 1-2 παίκτες, αλλά, πολλές φορές, σε 7-8 ταυτόχρονα.

Επειδή αυτοί οι παίκτες αποκτούν με αυτόν τον τρόπο διεθνείς εμπειρίες και βελτιώνονται πολύ πιο γρήγορα, αυτό παράλληλα «εκτοξεύει» την αξία τους, με αποτέλεσμα να κάνουν από μικρές ηλικίες (23-24 ετών) μεγάλα συμβόλαια στους ισχυρούς οικονομικά συλλόγους της Ευρώπης.

Μήπως θα ήταν ευκαιρία και για την Εθνική να παγιοποιήσει μια 15άδα παικτών, που θα περιλαμβάνει σταθερά παίκτες της γενιάς του ’94 ,του ’99 αλλά και του ’90;

Αναφέρομαι, βέβαια, σε πρώτη φάση, στο ρόστερ που επιλέχθηκε για τα προκριματικά του Παγκόσμιου πρωταθλήματος.

Ως άνθρωπος του μπάσκετ, προφανώς και θέλω πάντα το καλύτερο δυνατό ρόστερ για την Εθνική. Είναι σαφές πως και οι κλήσεις του κόουτς Σκουρτόπουλου είχαν τον ίδιο γνώμονα.

Ταυτόχρονα, όμως, μου έρχονται στο μυαλό οι δηλώσεις παικτών μετά το Ευρωμπάσκετ του καλοκαιριού, όπου, και με το δίκιο τους, άφηναν να φανούν οι αμφιβολίες τους για την δυνατότητα συμμετοχής τους στους αγώνες των προκριματικών, εξαιτίας της κόπωσης που δημιουργείται μέσα στη σεζόν από τα παιχνίδια της εξαντλητικής Ευρωλίγκας.

Εξάλλου, και ο ίδιος ο κόουτς σε πρόσφατη δήλωσή του δεν φάνηκε αισιόδοξος για την συμμετοχή παικτών που παίζουν στην Ευρωλίγκα.

Οπότε, γιατί να μην εφαρμόσει ο Σκουρτόπουλος ένα πλάνο όπου στην τελική δωδεκάδα θα υπάρχουν 4 -5 παίκτες, τουλάχιστον της γενιάς του ’94(ή και μετέπειτα); Ούτως ή άλλως πρέπει να γίνει ανανέωση στην Εθνική. Ως τώρα ακολουθείται η πρακτική της σταδιακής ανανέωσης. Ποιος θα κατηγορήσει τον κόουτς εάν επιχειρήσει μια πιο ριζική και τολμηρή ανανέωση;

Προφανώς και είναι απαραίτητη η παρουσία των 2-4 πιο έμπειρων παικτών εάν περάσει στα τελικά του Παγκοσμίου η “επίσημη αγαπημένη”, όμως, μέχρι τότε, γιατί να μην δοκιμαστεί η ανανεωμένη ομάδα;

Εφόσον μάλιστα δοκιμαστεί και πετύχει, τότε θα είναι από τώρα έτοιμο το ρόστερ για το καλοκαίρι! Κάλλιστα μπορεί ο κόουτς να πάρει τους καλύτερους από αυτούς που έπαιξαν στα προκριματικά και να προσθέσει τους έμπειρους – ηγέτες που στερήθηκε λόγω Ευρωλίγκας.

Υπάρχει βέβαια και το επιχείρημα ότι αυτοί οι νέοι δεν παίζουν αρκετά στις ομάδες τους στο πρωτάθλημα. Αυτό πράγματι είναι ένα από τα κακώς κείμενα του Ελληνικού μπάσκετ.

Σκεφτείτε, όμως, έναν παίκτη που θα κληθεί στην Εθνική και θα “βγάλει μάτια”. Κερδίζει ταυτόχρονα και ρόλο και χρόνο και στην ομάδα του έναντι του όποιου ξένου; Προφανώς ναι.

Ίσως έτσι να διορθωθεί αυτό το κακώς κείμενο, έστω και εάν αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία…

Σχετικά άρθρα