Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς μίλησε για την εποχή που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό και θυμήθηκε ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν.

Αναλυτικά ένα απόσπασμα των όσων είχε πει στο Gazzetta.gr:

Πώς πειστήκατε να υπογράψετε στον Παναθηναϊκό;

«Μετά την ολοκλήρωση του συμβολαίου μου με τους Σέλτικς, ήρθε ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού Ζέλικο Παβλίσεβιτς και μου ζήτησε αν θέλω να υπογράψω στην ομάδα του. Μου ανέλυσε όλο το πλάνο που είχαν. Ότι ο πρόεδρος ήθελε να φτιάξει δυνατή ομάδα, ότι είχε ήδη πάρει τον Γκάλη, ενώ μου είπε ότι είχε νεαρούς παίκτες όπως ο Αλβέρτης, ο Οικονόμου, ο Μυριούνης. Ήταν και ο Άριαν Κόμαζετς. Σκέφτηκα ότι θα δημιουργούσαμε καλή ομάδα και υπέγραψα για δύο χρόνια».

Στο μεταξύ, όλοι μιλούν για εκείνη την τάπα στον Μοντέρο και πολλοί ξεχνούν αυτήν στον Ρέμπρατσα. Αυτό το μπλοκ σας έστειλε επί της ουσίας στο Final Four του 1996.

«Ναι. Είχαμε χάσει το πρώτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και η κατάσταση δεν ήταν εύκολη για εμάς. Ξέραμε ότι έχουμε καλή ομάδα, ότι έχουμε καλό προπονητή (Μπόζινταρ Μάλκοβιτς) και τους νικήσαμε δύο φορές στο Τρεβίζο. Το πρώτο νικηφόρο μας παιχνίδι ήταν πιο εύκολο σε σχέση με το δεύτερο, στο οποίο έκανα εκείνη την τάπα».

Ποια είναι η άποψή σας για εκείνο το μπλοκ στον Μοντέρο, στον τελικό; Ήταν δίκαιο; Τι απαντάτε σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι ήταν αντικανονικό;

«Ήταν καθαρό το μπλοκ. Αν θέλουν να μιλάνε για αυτό, ας το κάνουν, αλλά χρειάζεται να μου πουν τους κανονισμούς. Τους κανονισμούς του μπάσκετ για το μπλοκ».

«Από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου η ήττα στο ΣΕΦ με 73-38»

Τι θυμάστε περισσότερο από τα ντέρμπι του Παναθηναϊκού εναντίον του Ολυμπιακού;

«Δεν ήταν ωραίες οι φορές που οι οπαδοί εκτόξευαν αντικείμενα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα νιώθω χαρούμενος που έζησα αυτά τα ντέρμπι. Μεγάλα παιχνίδια. Ξέραμε ότι θα παίζαμε σε γεμάτες έδρες. Η έδρα του Ολυμπιακού ήταν η μεγαλύτερη εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Και πολύ μπασκετική έδρα. Λες και έπαιζες στο Madison Square Garden. Είχαν σπουδαίους οπαδούς».

Υπήρξε ένα παιχνίδι το 1994, όταν αντιμετωπίσατε τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος έκανε δέκα σουτ χωρίς να σκοράρει. Το θυμάστε;

«Το θυμάμαι. Ήταν η τυχερή μου νύχτα».

Καταλάβατε ποτέ γιατί έφυγε ο Ντομινίκ Γουίλκινς πριν από τους τελικούς με τον Ολυμπιακό το 1996;

«Όχι, ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι είχα τη δυνατότητα να τον συναντήσω από κοντά πριν από μερικά χρόνια στο Σπρίνγκφιλντ, αλλά δεν τον ρώτησα».

Ήταν σοκ για τον Παναθηναϊκό;

«Μεγάλο σοκ, δεν το συζητάμε. Ήταν ο καλύτερος παίκτης μας. Έφυγε χωρίς εξήγηση, ήταν παράξενο».

Στον τελευταίο τελικό εκείνου του πρωταθλήματος, στις 19 Μάιου 1996, ο Ολυμπιακός επικράτησε 73-38, λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την ομάδα σας. Ποια είναι η εξήγηση που δίνετε για τη διαφορά των 35 πόντων;

«Όταν χάνεις έναν παίκτη, τον καλύτερό σου παίκτη, είναι πολύ δύσκολο να τον αντικαταστήσεις. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έπρεπε να χαράξουμε τελείως διαφορετική στρατηγική. Σε επτά με δέκα μέρες έπρεπε να φτιάξουμε ένα πλάνο χωρίς τον Ντομινίκ».

Αυτή η ήττα ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα σας;

«Θα το έλεγα, ναι».

Σχετικά άρθρα