Η είδηση ότι ο Γιώργος Καλαϊτζάκης θα συνεχίσει την καριέρα του στους Μιλγουόκι Μπακς προκάλεσε αίσθηση. Στα 22 του χρόνια, ο ταλαντούχος διεθνής γκαρντ (2,03μ.) αφήνει τον Παναθηναϊκό, ο οποίος εισέπραξε ένα ποσό περίπου 300.000 δολαρίων για να τον παραχωρήσει, προκειμένου να βρεθεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με τη φανέλα των πρωταθλητών του ΝΒΑ (επιλέχθηκε στο νούμερο «60» του δεύτερου γύρου του φετινού ντραφτ) και φυσικά δίπλα στον Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο!

Ο ίδιος μίλησε αποκλειστικά στο Basketoworld.net γι’ αυτή τη σπουδαία συμφωνία για την οποία αισθάνεται, όπως μας είπε, περηφάνια, ενώ τόνισε ότι είναι έτοιμος για να κάνει το μεγάλο βήμα στην κορυφαία μπασκετική λίγκα του κόσμου!

Γιώργο, ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες όταν έμαθες ότι σύντομα θα είσαι μέλος των Μιλγουόκι Μπακς;
Ένιωσα πρώτα απ’ όλα υπερήφανος γιατί το ΝΒΑ είναι το μεγαλύτερο όνειρο που είχα και είπα στον εαυτό μου ότι «όλα ξεκινάνε τώρα, μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει τίποτα, έχω πολύ δρόμο ακόμα»! Θέλω να πάω εκεί και να βοηθήσω όσο γίνεται περισσότερο την ομάδα μου όταν μου δοθεί η ευκαιρία!

Στα 22 σου χρόνια θα βρεθείς στους πρωταθλητές του ΝΒΑ. Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστείς κάτι τέτοιο; Αγχώνεσαι; Φοβάσαι καθόλου; Ή νιώθεις έτοιμος να… απογειωθείς;
Άγχος υπάρχει όπως σε κάθε επαγγελματία αθλητή που βρίσκεται μπροστά από μια μεγάλη πρόκληση. Πάντα σκέφτεσαι τι θα βρεις μπροστά σου και προσπαθείς να προετοιμαστείς κατάλληλα. Εγώ νιώθω έτοιμος! Με τη σωστή δουλειά και με τη βοήθεια του επιτελείου των Μπακς, πραγματικά πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά!

Τι ονειρεύεσαι; Ποιοι είναι οι στόχοι σου από δω και πέρα;
Στόχος μου είναι σίγουρα να βελτιωθώ κυριολεκτικά στα πάντα. Και το λέω αυτό γιατί ένας επαγγελματίας παίκτης πρέπει να δουλεύει σε όλα τα κομμάτια και πρώτα απ’ όλα στο ψυχολογικό. Πρέπει να δουλέψω στο μυαλό μου, να γίνω πιο «σκληρός» και μπασκετικά να δυναμώσω το κορμί μου και να βελτιώσω το σουτ. Έτσι θα πάω στο επόμενο επίπεδο και θα μπω στο rotation των Μπακς.

Τι θα σου λείψει περισσότερο από την Ελλάδα όταν με το καλό φύγεις για την Αμερική;
Η οικογένειά μου θα μου λείψει σίγουρα πάρα πολύ, όπως και οι φίλοι μου. Στην αρχή, για ένα διάστημα, θα ακολουθήσουν οι γονείς μου, αλλά και ο σκύλος μου! (σ.σ. γέλια)

Πώς περιμένεις να είναι τα πράγματα στο Μιλγουόκι;
Στην αρχή θα είναι κάπως δύσκολα, πιστεύω, μέχρι να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα και να γνωρίσω την κουλτούρα των ανθρώπων εκεί. Θεωρώ ότι η ύπαρξη δύο τόσο ξεχωριστών παιδιών όπως ο Γιάννης και ο Θανάσης θα με βοηθήσει πολύ!

Έχεις ήδη αγωνιστική εμπειρία από το εξωτερικό, από τη Λιθουανία. Ποιες διαφορές εντόπισες εκεί σε σχέση με την Ελλάδα αναφορικά με το μπάσκετ;
Δυστυχώς τα πράγματα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο καλά όσον αφορά στους νέους παίκτες. Στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν όλους του παίκτες το ίδιο ανεξάρτητα με την ηλικία, αλλά στην Ελλάδα, μέχρι τα 24, σε βλέπουν σαν… μικρό. Το μπάσκετ όμως είναι παντού το ίδιο και δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό. Κάτι πρέπει να αλλάξει, τα πράγματα εδώ είναι λίγο… περίεργα.

Πώς εξηγείς το γεγονός ότι οι νεαροί Έλληνες παίκτες βλέπουν με τα… κιάλια το παρκέ στην Α1; Πώς ένας νέος αθλητής όπως εσύ δεν αγωνίζεσαι πολύ στην Ελλάδα, όμως φτάνεις να επιλέγεσαι από την κορυφαία ομάδα του ΝΒΑ;
Στην Ελλάδα η μεταχείριση των νέων παικτών δεν είναι η κατάλληλη. Ειδικά στις μεγάλες ομάδες αυτό που τους νοιάζει είναι μόνο η νίκη και όχι να αναδειχθούν οι νεαροί παίκτες. Φυσικά και είναι κατανοητή η ανάγκη για νίκες. Δεν μπορώ πάντως να ξέρω τι ακριβώς φταίει και πώς μπορεί να φτιάξει αυτό με την αντιμετώπιση των νεαρών παικτών, αλλά βλέπω σε άλλες χώρες η ανάδειξη ταλέντων να είναι πολύ μεγαλύτερη συγκριτικά με την Ελλάδα.

«Είναι λυπηρό ότι ήθελαν να αυξήσουν τους ξένους στην Basket League»

Πιστεύεις ότι επικρατεί ξενομανία στην Basket League; Έγινε πολύς ντόρος με την πρόταση για αύξηση των ξένων, που τελικά δεν πέρασε. Εσύ πώς το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό με την πληθώρα των ξένων παικτών και τους Έλληνες να κάθονται στον πάγκο;
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ήθελαν να αυξηθούν οι ξένοι παίκτες. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μη θες να προωθήσεις το προϊόν σου. Μόνο λύπη μου προκαλεί μια τέτοια αντιμετώπιση προς τους Έλληνες παίκτες.

Κάποιο λένε ότι τα νέα παιδιά δε δουλεύουν πολύ. Ότι είναι «καλομαθημένα» γι’ αυτό και στις μικρότερες κατηγορίες οι παλιότεροι παίκτες ξεχωρίζουν. Εσύ τι απαντάς πάνω σ’ αυτό;
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι κάτι τέτοιο δεν ισχύει για ’μένα και τον αδερφό μου (σ.σ. αναφέρεται στον Παναγιώτη, ο οποίος αγωνίζεται στη λιθουανική Λιετκαμπέλις). Οπότε προσωπικά δεν με πείραξαν ποτέ κάτι τέτοια σχόλια! Από ’και και πέρα, ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πού υστερεί και να δουλεύει για να βελτιώνεται. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να δίνονται πιο πολλές ευκαιρίες στα νέα παιδιά και οι γύρω τους να μην είναι τόσο αυστηροί στην κριτική τους.

Πιστεύεις ότι έχεις αδικηθεί στην Ελλάδα και η επιλογή σου από τους Μπακς είναι η απόδειξη πως έπρεπε να παίζεις περισσότερο;
Δεν μπορώ να πω ότι αδικήθηκα. Ό,τι έγινε ανήκει στο παρελθόν και εκεί πρέπει να μείνει! Εγώ κοιτάζω μόνο το μέλλον και πώς θα βελτιωθώ μέσα από τη σκληρή δουλειά .

Θεωρείς ότι το να αφήνουν οι Έλληνες καλαθοσφαιριστές την Ελλάδα κάνει καλό ή κακό στο ελληνικό μπάσκετ;
Εξαρτάται! Αν ένας Έλληνας παίκτης νιώθει ότι δεν έχει την απαραίτητη προσοχή εδώ πέρα, καλό είναι να δοκιμάζει την τύχη του στο εξωτερικό.

Τι σε εκφράζει περισσότερο; Να είσαι μέλος μιας ομάδας που πρωταγωνιστεί και κατακτά τίτλους χωρίς εσένα σε πρώτο πλάνο ή να είσαι κάπου όπου εσύ διαπρέπεις αγωνιστικά, αλλά δεν έρχονται ομαδικές επιτυχίες;
Στη ζωή μου έχω μάθει να παίζω και να κερδίζω, οπότε θα ήθελα να συνδυάσω και τα δύο! Να έχω δηλαδή πρωταγωνιστικό ρόλο και να κερδίζω τίτλους!

Πώς βίωσες την πανδημία του κορωνοϊού;
Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση για τη χώρα μας, όπως και για όλο τον κόσμο. Για εμένα μπορώ να πω πως δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Σπίτι-προπόνηση και πάλι σπίτι! Σίγουρα το να μην μπορείς να βγεις ήταν κάπως περίεργο και η απουσία φιλάθλων από τα γήπεδα δε μας χαροποιεί εμάς τους αθλητές. Τι να κάνουμε όμως; Έτσι είναι η ζωή! Δόξα το Θεό έχουμε την υγεία μας και συνεχίζουμε!

Ποια στιγμή ξεχωρίζεις από τη μέχρι τώρα πορεία σου στο μπάσκετ;
Σίγουρα ξεχωρίζω το πρώτο μου παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και το ότι αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ στο Ευρωμπάσκετ U-20 του 2019 (σ.σ. με μ.ό. 19.7 πόντους)

 

Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις με τίποτα;
Την αδικία! Πραγματικά δεν την μπορώ με τίποτα!

Τι σε κάνει ευτυχισμένο;
Το να παίζω μπάσκετ και να περνάω καλά με την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Έχεις κάποιον παίκτη ως πρότυπο;
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν το είδωλό μου απ’ όταν ήμουν μικρός και ήθελα να του μοιάσω!

Ο τελευταίος λόγος σε ’σένα…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πάνω απ’ όλα την οικογένειά μου και όλους όσους με έχουν πιστέψει!

Σχετικά άρθρα