Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ομάδα Κορασίδων της Νικόπολης Πρέβεζας κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΣΚΑΒΔΕ, φτάνοντας αήττητη στον τελικό όπου αντιμετώπισε την ομάδα του Σ.Κ. Ιωάννινα, επικρατώντας με 48-33.

Ο «αρχιτέκτονας» αυτής της επιτυχίας, Κώστας Αντύπας, μίλησε στο Basketworld.net για αυτό το όμορφο ταξίδι των κοριτσιών της Νικόπολης στα μονοπάτια της «πορτοκαλί θεάς», αλλά και για την έτερη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική!

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος Κορασίδων της ΕΣΚΑΒΔΕ ήταν εξαρχής στα σχέδιά σας ή προέκυψε στην πορεία;
Δεν ήταν εξαρχής στόχος μας να πάρουμε το πρωτάθλημα, προέκυψε στην πορεία με την πολλή δουλειά και επειδή «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη» νικήσαμε τους «αιώνιους» αντιπάλους μας (σ.σ. ΠΑΣ Γιάννινα και Νίκη Λευκάδας) και με την επικράτησή μας στον τελικό με τον ΣΚ Ιωαννίνων κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Ήταν και μια υπόσχεση που είχα δώσει στον Θοδωρή Μυζίκο τον παράγοντα στον οποίο στηρίχθηκε όλο το μπάσκετ στην Πρέβεζα. Είχαμε πει πως θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα τους κερδίσουμε κι έτσι έγινε!

Ποια στοιχεία οδήγησαν τα κορίτσια της Νικόπολης στον τίτλο;
Καταρχάς μπορέσαμε να ενώσουμε διαφορετικούς χαρακτήρες και να χτίσουμε μια ομάδα πραγματική που ήταν ταυτόχρονα και η δεύτερη οικογένειά μας. Μέσα από την πολλή δουλειά αυτό που πέτυχαν τα κορίτσια της Νικόπολης ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Από ’κει και πέρα τα παιχνίδια που δώσαμε στο πρωτάθλημα των κορασίδων ήταν ελάχιστα και η συμμετοχή μας σε αυτό των Γυναικών μας βοήθησε να αποκτήσουμε παραστάσεις και εμπειρίες. Οι νίκες στις κορασίδες ήρθαν μετά από μεγάλες ήττες στο πρωτάθλημα των Γυναικών όπου σταθήκαμε ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Στην προκριματική φάση του Πανελλήνιου πρωταθλήματος κορασίδων, η Νικόπολη είχε απολογισμό 2 νίκες και 1 ήττα, η οποία ήταν αυτή που στέρησε την παρουσία της στην τελική φάση. Πώς συνέβη η ανατροπή από τον Ολυμπιακό Βόλου και πώς ζήσατε τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης;
Μετά από δυο νίκες κόντρα σε Χαλκίδα και Μυτιλήνη φτάσαμε σε αυτό το ματς που ουσιαστικά ήταν ένας «τελικός» που έπρεπε να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τα κορίτσια μας να παίξουν τρίτο παιχνίδι μέσα σε τρεις ημέρες! Η Νικόπολη και ο Ολυμπιακός Βόλου έφτασαν αήττητες από τα πρωταθλημάτά τους σε αυτό το παιχνίδι, όπως κι εμείς. Μπήκαμε πολύ δυνατά στο παιχνίδι και προηγηθήκαμε αρκετές φορές με μικρές διαφορές. Οι αντίπαλοί μας κατάλαβαν ότι ήμασταν πολύ «σκληρά καρύδια».

Φτάνουμε λοιπόν στα τελευταία λεπτά του αγώνα όπου με ένα τρίποντο της Ίσιδας Λιάλιου προηγηθήκαμε 37-32 περίπου 2 λεπτά πριν από το τέλος. Όλοι, εκείνη τη στιγμή, πιστέψαμε ότι είχαμε κερδίσει, όμως το μπάσκετ τελειώνει όταν σφυρίξουν τη λήξη οι διαιτητές… Χαλαρώσαμε, δεχθήκαμε ένα τρίποντο αρχικά κι άλλα ένα στη συνέχεια από την ίδια παίκτρια (σ.σ. Βασιλική Σιουμουρέκη, πρώτη σκόρερ του τουρνουά με 53 πόντους) και μας κόπηκαν τα πόδια. Μετά είχαμε δύο άστοχα σουτ, χάσαμε τη συγκέντρωσή μας, κάναμε φάουλ κι έτσι προέκυψε η διαφορά των 5 πόντων (σ.σ. 44-39). Τα κορίτσια μου ήταν εξαιρετικά και στα 3 παιχνίδια και στον τελικό έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Απλά ο ενθουσιασμός και η απειρία στα τελευταία κρίσιμα λεπτά είναι κάτι που πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο γιατί στο μπάσκετ πρέπει να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου.

Υποθετική η ερώτηση, όμως είμαι υποχρεωμένος να την κάνω: Αν το προκριματικό τουρνουά γινόταν στο κλειστό της Πρέβεζας, όπως είχε γίνει κουβέντα πριν ανατεθεί στο Βασιλικό Ευβοίας, πιστεύετε ότι η Νικόπολη θα βρισκόταν τώρα στην τελική φάση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος;
Σίγουρα η έδρα αποτελεί σημαντικό παράγοντα και ιδιαίτερα σε αυτού του είδους τις διοργανώσεις. Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε υποθετικά γιατί ακόμα προσπαθούμε να συνέλθουμε από τη συγκεκριμένη ήττα! Εύχομαι στο μέλλον η πόλη μας να διοργανώσει ανάλογα τουρνουά και να έχουμε τους φιλάθλους στο πλευρό μας.

Ο πήχης για την επόμενη σεζόν ανεβαίνει; Ποιοι είναι οι στόχοι σας από ’δω και πέρα;
Σε αυτά πρωταθλήματα των μικρών ηλικιακών ομάδων τα πράγματα αλλάζουν χρόνο με το χρόνο. Οι 4 κορασίδες μας γεννημένες το 2006, γίνονται φέτος Νεάνιδες! Ήδη η ομάδα «απολαμβάνει» την ήττα με χαμόγελο και διάθεση και οριοθετούμε τους νέους στόχους για το πρωτάθλημα των Νεανίδων! Φυσικά θα συμμετέχουμε και στο πρωτάθλημα των κορασίδων και στο πρωτάθλημα των παν-κορασίδων (μίνι-κοριτσιών) αλλά και στο γυναικείο πρωτάθλημα με στόχο να παίξουμε όσο το δυνατόν καλύτερο μπάσκετ, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο σε αυτές τις ηλικίες.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ στην Πρέβεζα αυτή τη στιγμή;
Το γυναικείο μπάσκετ στην Πρέβεζα, όσον αφορά στις μικρές ηλικίες, είναι στα καλύτερά του! Και όταν λέω «στα καλύτερά του» εννοώ πως έχουμε περίπου 80 κορίτσια γεννημένα από το 2006 μέχρι το 2016, που προπονούνται καθημερινά και βελτιώνονται μέρα με τη μέρα. Νομίζω ότι στο εγγύς μέλλον θα έχουμε και διακρίσεις χωρίς αυτό βέβαια να είναι αυτοσκοπός.

Η πανδημία την τελευταία διετία πόσο επηρέασε τον αθλητισμό στην περιοχή;
Η πανδημία επηρέασε όχι μόνο εμάς, αλλά όλες τις ομάδες και όλες τις αθλήτριες. Ήταν μια πρωτόγνωρα δύσκολη κατάσταση, η οποία φάνηκε ιδιαίτερα σε κάποιες ηλικίες που χρειάζονταν παιχνίδια και προπονήσεις που δεν έγιναν. Γενικά σταμάτησε ο χρόνος για όλους και με την επανεκκίνηση προσπαθούσαμε να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος, κάτι που μας έκανε ευάλωτους στους τραυματισμούς. Σιγά σιγά τώρα επανέρχεται η κατάσταση σε πιο φυσιολογικά επίπεδα, ωστόσο νιώθουμε ακόμα τα σημάδια που μας άφησε ο κορωνοϊός.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο της Πρέβεζας, αλλά και του μπάσκετ γενικότερα αναφορικά με την ενασχόληση μικρών παιδιών με το άθλημα;
Να στείλουν οι γονείς τα παιδιά τους στον αθλητισμό σε οποιοδήποτε άθλημα και να επιλέξουν τα ίδια αυτό που τους ταιριάζει. Είναι ευλογία να ασχολούνται τα παιδιά με τον αθλητισμό! Αναφορικά με το μπάσκετ, που είναι ενα δύσκολο άθλημα για τα μικρά κορίτσια θέλουμε να έρθουν, να το δοκιμάσουν και αν τους αρέσει να μείνουν μαζί μας. Σχεδόν όλοι όσοι χτυπήσαμε για πρώτη φορά την μπάλα του μπάσκετ ερωτευθήκαμε αμέσως το άθλημα.

«Οι προσδοκίες δεν σταματάνε ποτέ»

Να περάσουμε στην άλλη μεγάλη σας αγάπη, τη μουσική. Διακρίνετε κάποια κοινά στοιχεία ανάμεσα στο πεντάγραμμο και το μπάσκετ;
Η διπλωματική μου στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής είχε τίτλο «Η μουσική στη γυμναστική»! Όπως έχει πει και ο Νίτσε «η ζωή χωρίς τη μουσική θα ήταν ένα λάθος»! Και τα δύο θέλουν αφοσίωση, δουλειά και πολλές ώρες προπόνησης για να μπορέσεις στο τέλος να απολαύσεις τους καρπούς της ευχαρίστησης.

Ποιο από τα δύο σας «γεμίζει» περισσότερο;
Ειλικρινά, ποτέ μου δεν μπόρεσα να διαλέξω ανάμεσα στα δύο. Τόσο η μουσική όσο και το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής μου!

Τι είναι αυτό που πρέπει να διαθέτει ένας καλλιτέχνης, αλλά και ένας προπονητής, για να έχει διάρκεια και συνέπεια η δουλειά του;
Να είναι αληθινός! Αλλά και να μοιράζεται την αλήθεια του με τους άλλους. Να ανακαλύπτει μέσα του νέες πηγές έμπνευσης και να θέτει νέους στόχους, να αυτολογοκρίνεται και να αυτοσατιρίζεται αν χρειαστεί. Να χτίζει πραγματικές σχέσεις με τους συνεργάτες του.

Είναι αντάξια των προσδοκιών σας όσα έχετε καταφέρει στο χώρο του μουσικής;
Οι προσδοκίες δεν σταματάνε ποτέ. Περιμένω περισσότερα πράγματα από εμένα κι είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω! Έχω επιλέξει να ζω στην Πρέβεζα και να μπορώ από ’δω να σχεδιάζω τα καλλιτεχνικά μου βήματα.

Την κριτική πώς τη δέχεστε;
Τη δέχομαι πάντα με χαμόγελο! Η καλοπροαίρετη κριτική σίγουρα σε βελτιώνει όταν μπορείς να τη διαχειριστείς και όταν μπορείς να φιλτράρεις όσα λέει κάποιος για εσένα και για τη δουλειά σου.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας βήματα;
Αυτό τον καιρό ετοιμάζω τα καινούρια μου τραγούδια δουλεύοντας στο προσωπικό μου στούντιο και μετά τις μπασκετικές δραστηριότητες προγραμματίζω τις καλοκαιρινές ζωντανές μου εμφανίσεις.

Ο τελευταίος λόγος σε ’σας…
Θέλω να ευχαριστήσω τις παίκτριές μου και την συνεργάτιδά μου, Λίνα Σταμάτη, για την υπέροχη μπασκετική χρονιά που ζήσαμε. Εύχομαι και στο μέλλον να ζήσουμε ανάλογες επιτυχίες και να κάνουμε χαρούμενους τους ανθρώπους της πόλης μας από τους οποίους ζητάμε τη στήριξη τους στην προσπάθειά μα να αναδείξουμε το γυναικείο μπάσκετ.

Σχετικά άρθρα