Οκτώβριος 2007. Στο μηνιαίο περιοδικό «U-man» όπου, μεταξύ άλλων, εργαζόμουν εκείνη την εποχή ο διευθυντής μου Πάνος Πιλάτος και ο αρχισυντάκτης μου Αλέξανδρος Καρατζαφέρης μου είχαν αναθέσει να βρω δύο «επώνυμους» από τον χώρο του αθλητισμού για να φωτογραφηθούν με το αντικείμενο ή στον χώρο που έχουν την πιο ιδιαίτερη σχέση λατρείας.
Ως παιδί της γενιάς του ’87 και «άρρωστος» με το μπάσκετ, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στον Αργύρη Καμπούρη, στον άνθρωπο δηλαδή που σφράγισε τον ελληνικό θρίαμβο επί της Σοβιετικής Ένωσης στο «χρυσό» Ευρωμπάσκετ. Του τηλεφώνησα και με το άγχος να μου έχει κολλήσει το στομάχι στην πλάτη για να πει το πολυπόθητο «ναι» είχα την χαρά και την τύχη να δεχθεί να φωτογραφηθεί με το μετάλλιο και μάλιστα για πρώτη φορά, όπως μου αποκάλυψε! Να γιατί το αφιέρωμα «The One I Love» στο 8ο τεύχος, που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2007, θα μου μείνει για πάντα αξέχαστο!
Την ημέρα που κλείσαμε το ραντεβού στο κατάστημα αθλητικών ειδών που διατηρούσε τότε στη Νίκαια, ομολογώ ότι φεύγοντας από τα γραφεία του περιοδικού στη Δάφνη, έφτασα… πετώντας στην άλλη άκρη της Αθήνας.
«Θα το φέρει; Μήπως τελευταία στιγμή το μετανιώσει; Λες να γίνει καμία στραβή;» αναρωτιόμουν ανήσυχος, αλλά μόλις έφτασα μαζί με τον φωτογράφο Λάζαρο Πυλαρινό, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα.
20 χρόνια μετά το ματς που άλλαξε τη μοίρα όχι μόνο του ελληνικού μπάσκετ, αλλά ολόκληρου του ελληνικού αθλητισμού, ο «τίμιος γίγαντας» με περίμενε, οπλισμένος όπως πάντα με την παροιμιώδη ευγένειά του, για τη συνέντευξη-φωτογράφιση μαζί με το αντικείμενο του πόθου!
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο από εκείνο τον ιστορικό θρίαμβο, αισθάνθηκα την ανάγκη να γυρίσω το χρόνο πίσω και να μοιραστώ μαζί σας αυτή την πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Να φανταστείτε, ήταν τέτοια η υπερέντασή μου, που -ο ανόητος- δεν έβγαλα φωτογραφία με το χρυσό μετάλλιο του 1987, παρά μόνο θυμάμαι το άγγιξα και το χάιδεψα πολλές φορές! Αργύρη (και Λάζαρε), μήπως να ξαναβρεθούμε; Τι λες;
Σχετικά άρθρα
